Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***(Wychodząc z założenia...)


Rekomendowane odpowiedzi

Wychodząc z założenia że wszystko już było
Człowiekowi pozostaje odejść i już nigdy nie wrócić

Dlatego się uśmiecham gdy widzę dziecko
jedzące śnieg po raz pierwszy
jak na nowo odkrywa miłość i przyjaźń
na nowo poznaje ich smak gorzki i palący

bo chwile słodkiego szczęścia zdarzają się tylko czasem
niezauważalnie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




dziękuję za opinię.
musze przyznąć się szczerze że ta opcja wizualna wydała mi się po prostu najlepsza(a wierz mi wybróbowałam trochę)
ale wiersz jest dla mnie ważny i dlatego postanowiłam się nim podzielić, nad układem ciągle myślę.
jeszcze raz dzięki i zapraszam do dalszego czytania:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

witaj :)
wiersz treściowo mi się podoba, ma jakieś przesłanie
i jestem na tak. jednak ta forma, spróbuję
coś pokombinować ;)

wychodząc z założenia że wszystko było
pozostaje odejść i już nigdy nie wrócić

dlatego się uśmiecham gdy widzę
dziecko jedzące śnieg pierwszy raz
jak na nowo odkrywa miłość i przyjaźń
na nowo poznaje ich smak gorzki i palący

bo chwile słodkiego szczęścia
zdarzają się czasem niezauważalnie


heh, lepiej już chyba nie da rady ;). kilka drobnych
poprawek i zmiana wersyfiakcji

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nata Kruk na wzajem pozdrowienia:)
Patryk Nikodem może masz racje ze troche trywialne ale ciągle sie uczę;]
Espena Sway musze przyznać, że Twoja propozycja bardzo mi sie podoba. wyrzuciłaś człowieka, patryk też tak mówi i chyba macie rację. Przemyśle jeszcze i myślę ze dokonam kilku zmian:)

dzięki za wszystkim za uwagi

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dagmara Gądek dziękuję za odwiedziny 
    • Oczywiście wiele można w temacie róż   Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ    
    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...