Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przychodzisz na małą czarną
gdy już dość blondynek
ustami kaleczysz filiżankę
dopijasz czas

w tym świecie
godziny oddechem skroplone na szybie
nie mają znaczenia

osobliwe chwile
zawieszone między niebytem a udręką
niedorzeczne jak pobożne życzenia grzesznika
minęły

wygłodniałym wilkiem
wyczekujesz sposobności i
jeszcze masz nadzieję

jestem zmęczona
bezsennością mrużę oczy

dla mnie już późno
już za



[12.01.2006.]

Opublikowano

Vero, niezgorszy, ale ja zawsze mam jakieś ale. No więc rymy:

"w tym świecie
godziny oddechem" - tutaj jest fajnie, bo bardzo niedokładnie i nie rzuca się w oczy, ale ładnie brzmi.

Za to już "znaczenia - życzenia" rzuca się w oczy i razi nieco.

Pomyśl co z tym zrobić.

"patrzysz wygłodniałym wilkiem" to mi się nie podoba - po pierwsze wilk wygłodniały, no cholera to w sumie straszna klisza językowa, tak samo jak samo patrzenie wilkiem, a dwa w jednym? No cóż, to nie szampon przeciwłupieżowy przecież jest, tylko wiersz. Popraw to jakoś.

Poza tym większych zastrzeżeń nie mam.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Dzięki, z wilkiem rzeczywiście. Mam do nich słabość :P Stare zainteresowania symboliką i takie tego efekty. Przestawiam wersy, może ten rym bedzie mniej uwierał, bo póki co nie znalazłam niczego trafniejszego.
pozdr serdecznie

Opublikowano

W odniesieniu do zaskakująco dużej ilości wierszy mdłych i całkowicie nieabsorbujących- ten, o dziwo zatrzymał mnie na chwilkę. Przyciąga już tytuł, celowo, lub nie, nawiązujący do filmu Jarmuscha. Jest tu trochę tego „czarno-białego” klimatu rozmów przy kawie, choć do perfekcji brakuje wiele.
Początkowy dwuwers świetny, jest pomysł, który kupuję, szkoda, że dalej brak trochę polotu. Dużo linijek na siłę, ot tak, żeby były i żeby nie było zbyt krótko.

ustami kaleczysz słowa
dopijasz czas
– ocierasz się o kicz

są jak chwile zawieszone między niebytem a udręką
jak pobożne życzenia grzesznika
- to bardzo na siłę, ten niebyt pasuje jak kij do oka. Jeśli myśl jest ważna to można przekazać ją inaczej, z pomysłem.

w tym świecie
godziny oddechem skroplone na szybie
nie mają znaczenia
– ten fragment mi się podoba, „coś” w nim jest, proponowałbym jednak zapis:

w tym świecie
godziny oddechem skroplone
na szybie nie mają znaczenia


wygłodniały wilkiem
bezsennością mrużysz oczy i
czekasz jeszcze? jeszcze czekasz?
czas litościwy wszystko zetrze
– tu nie kupuje mnie trzecia linijka, można przekazać to samo, krócej:

bezsennością mrużysz oczy i czekasz
jeszcze
(z pytajnikiem lub bez)
czas litościwy
wszystko zetrze


z końcówki wyciąłbym już późno, bo całkowicie nie potrzebne (w moim odczuciu),
poza tym koniec zgrabny

Mimo tych wszystkich uwag, wiersz jest lepszy od wielu innych na forum, choć do bardzo dobrego brakuje trochę „brylowania słowem”, takiego, jakim zabłysnęłaś w pierwszych dwóch wersach

Pozdrawiam Serdecznie

Fei

Opublikowano

Noo... Muszę Ci Staśka powiedzieć, że jakoś nie przepadam za blondynami ;) I generalnie uważam, że nie istnieje nic gorszego na świecie od zranionej kobiety. Dlatego wolę meskie towarzystwo :)
pozdr serdecznie z uśmiechem od ucha do ucha (jutro kończe sesję)
Weronika

Opublikowano

a mnie wilk się skojarzył z hemoroidami:)

kliszowy. jestem znudzony motywem pary na szybie. w ostatnim tygodniu wystepowala juz w kilku utworach tutaj i skraplano juz na niej różne rzeczy. laboratorium poetyckie:)

niestety nic mnie nie zainteresowalo. ta mala czarna tez oczywista. az mi przykro.

P.S.

pamietasz jak wyslalem Ci wersje robocza jednego wiersza na priv? doszedl? bo ja mialem format, a na serio chcialem cos z tego wykrzesac i zamiescic. moglabys odeslac ewentualnie?

Opublikowano

Pan Fei, dziekuje za stwierdzenie, że nie jest najgorszy :)
- Nad tym, co ociera się o kicz pomyślę jeszcze. Choć kicz sam w sobie jest ciekawym prądem ;)
- Niebyt zostanie, bo niebyt=nicość=ale i nirwana (wyzwolenie ostateczne od przemian żywotów, od pragnień, namiętności, iluzji i empirycznej osobowości, osiągnięcie niezmiennego stanu spokoju, itd.) I o taki konflikt mi chodziło, o takie błakanie się między absolutem spokoju a maksymalnym utrapieniem i troską.
- w kolejnej nie zmienię wersyfikacji, bo zmienia się cały sens wypowiedzi, a powiedzieć chciałam to, co zostało powiedziane.
- przy kolejnej podsunąłeś mi pomysł - i za to też dzięki :)
- końcówka - może...
Dziękuję Ci bardzo, bo konstruktywne to było :)
pozdr serdecznie
Weronika

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak, wiem, wszystko zostało już powiedziane. Masz rację - nie powtarzaj się.
Ciekawi mnie skąd skojarzenia z hemoroidami, yyyh, albo nie chce wiedzieć.
Co do prv - pamiętam. Wersję roboczą? To była Twoja przeróbka mojego wierszydła. Nie byłam zainteresowana. Nie mam tego.
pozdr serdecznie
Opublikowano

przychodzisz na małą czarną
gdy już dość blondynek
ustami kaleczysz filiżankę
dopijasz czas

w tym świecie
godziny oddechem skroplone na szybie
nie mają znaczenia

osobliwe chwile
zawieszone między niebytem a udręką
niedorzeczne jak pobożne życzenia grzesznika

wygłodniałym wilkiem
wyczekujesz sposobności i
jeszcze masz nadzieję

jestem zmęczona
bezsennością mrużę oczy

dla mnie już późno
już za



[12.01.2006.]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak, wiem, wszystko zostało już powiedziane. Masz rację - nie powtarzaj się.
Ciekawi mnie skąd skojarzenia z hemoroidami, yyyh, albo nie chce wiedzieć.
Co do prv - pamiętam. Wersję roboczą? To była Twoja przeróbka mojego wierszydła. Nie byłam zainteresowana. Nie mam tego.
pozdr serdecznie
no sory, ze nie czytam komentow innych i powtarzam (ale czy się?)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Aha! w takim razie muszę przeprosić, że nie staram się wymyślać co chwilę innych opinii, nizależnie czy są zgodne z moim mniemaniem. Pani, jeśli ktoś dwa razy sprzeda kota, zapewne za drugim razem nazwie go słoniem, żeby tylko się nie powtórzyć.

Pozdrawiam
Opublikowano

Tak, oczywiście. Tylko... chyba Pan nie zrozumiał. Ilekroć spotykam się z Pana komentami (u innych, bo szcześliwie do mnie Pan nie zagląda) są one w 90% podobne, choć wierszydła się różnią. Lubi Pan zaczepki. Nie ma niczego konstruktywnego w tych wypowiedziach. I cytując Pana "aż mi żal".
pozdr serdecznie

Opublikowano

Czyżby wiersz stanowił Twoje przemyślenia po obejrzeniu filmu Jima Jarmusha?
Jest całkiem fajny, zwłaszcza początek oraz "pobożne życzenia grzesznika",
a i to urwane zakończenie niczego sobie.

Nierozumiem tylko gdzie w tym wszystkim są papierosy. Może chodziło Ci tylko
o nawiązanie do filmu lub brakowało Ci dobrego tytułu? A może są "zawieszone
między niebytem a udręką" i nie potrafię ich dostrzec?

W każdym razie ode mnie plusik.
Pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...