Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Amatorska szkoła aktorstwa


Rekomendowane odpowiedzi

O siódmej dziesięć otworzył oczy na resztę świata
świat odwrócił się na drugi bok
bez słowa ruszył w stronę lustra aby wyjaśnić że i tak ma coś gdzieś
nie ważne jak i kto mu kiedyś później

tak bardzo by chciał się umyć
lecz ma jeszcze tyle nagłówków do przejrzenia
obietnice tylko czekają aby zakontraktować kolejne przeciwne twarze
zabrakło mleka więc spotkanie będzie czyhało z rogami
pozornie cichej ulicy

o dziewiątej ileś porozmawiał z czajnikiem
temat to rozmowy które wyparowały
nakreślił też czerwoną linią pierwsze nagłówki z pierwszych
stron świata, który nadal bezczelnie udaje że śpi
dzisiaj zwróci uwagę na pijanego prokuratora, który doprowadził do wypadku
przez chwilę wpadł w zadumę, następnie wypowiedział na głos

“czy nie uważacie, że takim ludziom powinno się zabierać immunitety?”

pod wieczór rzuca pilotem po kanałach jakby mordował zapomnianą mimikę
można zabić człowieka
nie robiąc nic , usłyszał w zgiełku przekazu

hmm
sygnał szybkiej rewizji danych
czy czasami z kimś nie milczał za długo
a ta osoba siedzi, je kanapki z drugiej ręki
kiedy nadzieja wychodzi drzwiami
żal powraca oknem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sebastianie - "czyhać" chyba się pisze - ja to zapamiętałem od Czechowicza,
no troszkę odwrotnie, ale na niego czyhała śmierć w wierszu A. Babińskiego,
a co do wiersza, może i ciekawy, ale nie dla mnie - to nadaje się do przeróbki
przez socjologów, a może innych logów?
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dagmara Gądek dziękuję za odwiedziny 
    • Oczywiście wiele można w temacie róż   Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ    
    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...