Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Znamię

Agnieszka_Gruszko
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Agnieszka_Gruszko

Agnieszka_Gruszko

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

znamię
na ramieiu
mówi
jak bardzo mnie skrzywdziłeś...
pod opaską
skórzaną
czuję
jak ropieje
jest wspomnieniem
tylko
tamtej zimnej nocy
kiedy padał
śnieg
ciągną się w nieskończoność
korytarze pamięci
neurony
błyska się
może przybędzie
po mnie
burza
chciałabym zaginąć
na froncie
niepotrzebnej wojny
spocząć
pośród innych ciał
jeszcze ciepłych
pierwsza grudka ziemi
zamknęła mi oczy
czuję jak ciężej
staje się oddychać
znamię
na ramieniu
pod nim mięso
poorane w bruzdy
pazurami życia
żywe jeszcze
czerwone
krwawię...
druga grudka ziemi
niech zamknie mi usta
na zawsze
w twej pamięci
błysk
neuron
błysk
już mnie nie ma
jakbym nie istniała
dla ciebie
czemu chcesz oszukać
moją zwiędłą dusze?
przecież ona widzi
ciągle jeszcze czuję...
trzecia grudka ziemi
zbiorowa mogiła
nieistotna wojna...
zapomnij


Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Blizny

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Wiesław J.K. kiedy tak czytam Wiesławie Twoje słowa to jest we mnie poczucie synchronizacji naszych fal mózgowych, naszych odczuć i emocji !   bardzo Ci dziękuję :)  
    • wierszyki
      Lęgi*

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Maruna w rzepak się wybujała. Ze starorzeczy woda tu stała. Skrzypowy wianek zaległ przed groblą — drobnej krzewinki przy dębach ogród.   Wyka w nić słońca, border na smyczy przez ażur ziemi lekko i z niczym skorupki ptasząt na wąskiej ścieżce. Nikt nie uczesze się i z gwiazdnicy. A groblą bobry, dziki i motyl.   ***   Co to za pomysł, by wycinać serce, wywozić do kraju, skąd najpierw zabiło? Skąd to przeczucie, że wciąż udowadniać trzeba tę polskość, nikt nie wziął jej siłą?    
    • Migrena
      matecznik

      Przez Migrena · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.   klimatyczny i piękny wiersz :) niedzielna powolność i ten wiersz...... jest świetnie :)    
    • Wiesław J.K.
      z księgi wiatrów

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @marekg czasami poduszka, czasami koc...
    • Migrena
      Kiedajszo

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2    misternie skonstruowany wiersz, który za pomocą języka i obrazu buduje pomost między głęboko osadzonymi, wiejskimi korzeniami a uniwersalną, współczesną refleksją nad tożsamością i czasem.   takie wiersze ubogacają niezwykle naszą kulturę.     moja babcia była Francuz  i pochodziła z okolic Marsylii.   po śmierci męża przyjechała do nas, do Krakowa.   cztery, pięć razy do roku, na święta, robiła nam czarninę. taką z gruszkami, śliwkami, pomarańczą. ciężka i gęsta to była zupa ale pyszna, że do dzisiaj mam jej piękno w pamięci. nauczyła się tego od jakiejś polskiej rodziny osiadłej po wojnie we Francji.   babcia umarła i przysmak się skończył.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...