Sątrzaska – grudy ciśniętym zwyczajem.

[Messalin_Nagietka]

zalana gruda, wiatrem i chmurami,
siadła, gdzie zielskiem smarowane jadło
i w słońca garncu o popitce mami,
nie wiedząc czemu tak tu się popadło,
że bezduch parny i trwanie, co łaska,
mróz najdzie, wszystko co miałam potrzaska,

stąd wód paciory zacisnęła wokół
i w ścisku czeka na pierwsze przymrozki,
a wiatr i chmury, aby dała spokój,
przywiodły jej tu chłopów z bliskiej wioski,
by obrobili, co w swej garści trzyma
a potem to już niech przychodzi zima,

śnieżyną kryje, zawiewając z wolna
i co tam pęknie, niech ladaco maca
by, kiedy wiosna, każda bruzda polna
miała czym ściekać na rozum i kaca
i tak się kończy owa opowiastka
o grudzie, którą nazwano Sątrzaska.

---------------------------------------------
od autora:
Sątrzaska – pow. przasnyski (około 11 km od Przasnysza na północny wschód), wieś 1 km na południe od Dębin, przy drodze żwirowej. Nazwa tej wsi pochodzi od prasłowiańskiego Sąciask, oznaczającego przesmyk, cieśninę (podobnie brzmi bałkańska Sutieska).

[Stefan_Rewiński]

Ładnie namalowane. Ostatni wers wypadł z rytmu, może:

"o grudzie, która zwie się Strzaska"

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no tak już poprawiłem, kurczaki, żeby tak zapomnieć o "ą", hihihihi
zasem się zdarza
z ukłonikiem i pozdrówką MN