Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 115
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Tak, nauki i obecność w moim życiu Ojca Świętego, miały wpływ na moja poezję, najbardziej w kwestii śmierci, sensu istnienia. W swoim życiu pożegnałam na wieczność kogoś ogromnie mi bliskiego, dziecko... długo tkwił we mnie bunt. Ojciec Święty to zmienił...
Jest to spojrzenie na śmierć, oczywiście osoby wierzącej.


umieranie jest modlitwą

myśl o śmierci
bo choroba
bo wypadek
bo już lata podeszłe
czas na rozliczenie się z życiem
niepokój...
strach...
bunt...
wieczne pytania kierowane do Boga

można
ale co to zmieni...?
czy nie lepiej przeżywać tę chwilę
jako czas modlitwy

uczyłeś Ojcze
aby życie było modlitwą
jeżeli tylko Ci zawierzymy
umieranie również
stanie się modlitwą

Opublikowano

mi się wydaje, że ja to wiedziałem od zawsze. zresztą każdy normalny
człowiek powinien to wiedzieć. jakos JP 2 nie wywarł na mnie wielkiego
wrażenia ( no, zaimponował mi zachowaniem w trakcie wojny i troszke po).
jako ateista (młody, głupi) uważam religie za wymysł psychicznie chorych,
spragnionych mistycznych przeżyć ludzików:) bardziej muzyka:) pozdrawiam

yan

Opublikowano

Tak, Jan Paweł drugi miał wielki wpływ na moją twórczość. Od jego śmierci, moja poezja już nie propaguje seksu analnego. Teraz staram się ograniczać do opisywania miłości francuskiej:)
A tak na serio. Ja wiem, że teraz nikt nie śmie poddawać w wątpliość poglądów tego człowieka, ale ja mam do nich poważny dystans, jako do stanowiska kościoła, ktore ciagle tkwi w średniowieczu. No jak ma się głoszona równość ludzi do tego, że kobieta nie może zostać ksiedzem, tylko musi dla niego robić? Etc, itd. Tego typu wpady skreślają w moich oczach JP z listy autorytetów.

A tak na marginesie: czy ktoś z was czytał może Tryptyk Rzymski? Straszny gniot. Wszystko rozumiem, ale żeby nazywać to poezja? ble. No ale przecież w tym tkwi cala dogmatyka kosciola, jak powiedzial drzacym glosem cz. milosz:)

Opublikowano

Juz ci odpowiadam: nie bede. Wiem ze nie bede. mam swoja religie, ktora każe mi ufac, ze po smierci zupelnie nic nie. wlasnie: brak perspekty jest najlepsza perspektywa:) Nie bylo mi zle przed urodzeniem:) po smierci tez nie bedzie

Opublikowano

Nieprzyjemnego... dlatego, że dla ateistów śmierć jest końcem życia. Dla ludzi wierzących śmierć jest początkiem nowego, niesończonego.
JP ii-gi nauczył mnie patrzenia na drugiego człowieka, patrzenia z zadumą nad światem i miejscem człowieka w religii i w świecie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

;) roduzmiem, ale wiesz można też zrozumieć ludzi wierzących. gdyby nie religia pewnie na świecie byłby chaos, bo idiota przy praku jakiegokolwiek nadzoru staje się beztroski w kwestii wartości i jako takiej moralnoiści. druga sprawa to to, że w obliczu zupełnej niesprawiedliwości i pelni zła (2 wojna światowa) ludzie zaczynają tworzyć coś w rodzaju koła ratunkowego:) to wcale nie obnizone IQ a doświadczenie bezwzględności niwierzących - złych (w ich mniemaniu) w wyniku niewiary i odrzuceniu Boga.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja jestem ateistą i jakos bardziej mnie przeraza nieskonczonosc, niz koniec. Ale wasz raj fajnie wyglada:). wiecznosc z Bogiem - rewelacja
Przeraża... ale to nie jest nieskończoność w potocznym tego słowa znaczeniu, chyba nie będzie nudzenia się :)
Opublikowano

Też nie. Śmierć nadaje życiu sens, dopiero, gdy przestajesz wierzyć w bajki.
Wolę Benedykta XVI. Jeśli czuję do Niego sympatię, to nie dlatego, że jest Polakiem.

Należy szanować życie ludzkie, ale paplanina papieża o tejże prawdzie w ogóle nie wpływała
na zwolenników kary śmierci. Nie cierpiałem jego stosunku do antykoncepcji, a aborcja nie jest najważniejszym tematem na świecie ( tzn. jest w niej element barbarzyństwa, ale nie jest to zabijanie człowieka, ale zarodka ). Kult papieża i tzw. "Wielkość", nie równoważyły nonsensów, które wygadywał.

Jeśli ktoś wieży, że powiększy grono aniołków po śmierci, lub boi się piekła, śmierć nie staje się wcale bardziej oswojona i mniej straszna. "Brak perspektyw" to wolność.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Stąd już tylko krok do anarchii, nawet tej wewnętrznej...
Na tym polega problem braku zrozumienia - śmierć nie wydaje się być mniej straszna, śmierć wtedy jest mniej straszna. :)
Opublikowano

no niestety - był jak by nie patrzeć "szefem" kościoła - i jakby nie patrzeć formalnie było odpowiedzialny za degeneracje jaką w nim mamy (nieudolność zawodowa)
Poglądy na temat abocji i antykoncepcji, to jakaś chora bzdura (odpowiedzialność moralna)

i jakoś nie mogę sobie przypomnieć nic co by na specjalny podziw zasługiwało(nie mówię oczywiście że nic takiego nie było, ale mnie nic na ten temat nie wiadomo) - tym samy odp. brzmi: nie

ps. bzdurny wątek :/ ;)

Opublikowano

To dobrze ( wykonuję gest głaskania po główce ). Tym bardziej chyba należy się szacunek ludziom, którzy takich bajek nie potrzebują. "Bajek" nie dlatego, że jestem nihilistą, ale dlatego, że są to wyobrażenia, które zostały człowiekowi narzucone.

Podaje "brak perspektyw" w cudzysłowiu, ale chyba nie zauważyłeś. Wolność polega na tym, że nie znam swojej przyszłości ( znany argument, że Bóg, skoro jest wszechwiedzący, czyli zna przyszłość - to nie może mieć wolnej woli ). Mnie interesuje ten "koniec". Interesuje mnie to, co będzie po śmierci, dlatego właśnie religijne wyobrażenia mnie nie interesują.

Zabawne było zdanie powyżej, że dla chrześcijanina to początek nowego życia, a dla ateisty koniec, bardzo zabawne. Czyli ktoś, kto tak napisał, nie uznaje, że prawda jest obiektywna. Sądzi, że jak uwierzy, to Raj i Zmartwychwstanie zaczną istnieć. Że jest to zależne od woli człowieka. Ja wolę starą wersje chrześcijaństwa, ze straszeniem piekłem itd. To przynajmniej było logicznie spójne.

Swoją drogą, Umberto Eco podobno jest ateistą. Nie, żebym się porównywał, ale mnie średniowiecze też w pewien sposób fascynuje. Może dlatego, że wtedy wiara była autentyczna, nie opierała się na jakichś telewizyjnych kultach i wyznaniach przed kamerami, a tylko życiu.

Poczytajcie sobie Lema, Rózewicza i innych intelektualistów, którzy przyznawali się do niewiary. Znajdźcie mi u nich wyrażoną wprost pogardę dla życie. Taką bezinteresowną pogardę.... dam wam za to Nobla po prostu.

Acha. Czy mówiłem już, że ateizm powinno się ustawowo wprowadzić w miejscu, gdzie narodził się Chrystus? Mam wrażenie, że zdanie pewnego Żyda, że nie można wygrać z osobami, które nie boją się śmierci, ma zastosowanie nie tylko w stosunku do muzułmanów...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...