Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Krążąc po strukturze oddechów

Nechbet
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nechbet

Nechbet

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wkradłeś się przez niedomknięte powieki
szukające ukojenia
od teraz jesteśmy jak dźwięk skrzypiec
przenikający zmęczone powietrze
brzemienne w obawy

na zatrzaśniętym strychu
hodujemy własne paranoje
dusząc się orgazmem hedonizmu
ściskamy myśli
odbijając się od poduszki
wypchanej fizycznością

jutro znów
popatrzę na twój uśmiech
zabarwiony oczekiwaniem
usiądziesz obok
powietrze odpocznie

Eugen De

Eugen De

Opublikowano
Opublikowano

Wkradłeś się przez niedomknięte powieki
szukające ukojenia od teraz
jesteśmy jak dźwięk skrzypiec przenikający
zmęczone powietrze brzemienne w obawy

na zatrzaśniętym strychu hodujemy własne
paranoje dusząc się orgazmem hedonizmu
ściskamy myśli odbijając się od poduszki
wypchanej fizycznością

jutro znów popatrzę na twój uśmiech
zabarwiony oczekiwaniem
usiądziesz obok powietrze odpocznie

Przepraszam,że tak ostro wkraczam w sferę dla mnie nie zarezerwowaną, al ejakoś tak widzę go lepiej... Pozdrawiam i gratuluje.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

mnie się bardzo podoba jaki jest.
i to "powietrze odpocznie" takie malutkie,
a jeszcze tego nie spotkałam.
pozdrawiam cieplutko :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Starzec
      czy liczę czy patrzę?

      Przez Starzec · Opublikowano

      @iwonaromaNo sama widzisz, że to może być skomplikowane :)  
    • Deonix_
      Na dwa

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Z ciszą to jest tak, że im mniej się o niej mówi,  tym bardziej wybrzmiewa. I to Ci się właśnie w tym - jakże klimatycznym - wierszu udało.  Chociaż sytuacja liryczna przywodzi mi trochę na myśl ciszę po kłótni, po jakimś ostrym starciu, albo też po czasowej rozłące którą ciężko przetrawić, ale... mam poczucie, że Peelkę jednak ratuje świadomość obecności "słuchacza",  i tego, że "póki się żyje i można wybierać - można też wiele naprawić". Ale może nadinterpretuję i się doszukuję czegoś niepotrzebnie :) W każdym razie - wiersz mi się podoba i ma głębię :) Której czasami mi w wierszach brakuje, więc miło mi, że Cię mogłam poczytać :)   Pozderki serdeczne, (przed)świąteczne :)   Deo
    • Wochen
      parabola

      Przez Wochen · Opublikowano

      Otworzyłem się Jak tulipan   Opuściło mnie Jedno słowo Zburzyło Ceglany mur   Wymknęło się Nie wróci Zaciskam wargi Spłoszony     Drzwi na klucz Zamykam     Zamykam Drzwi na klucz   Spłoszony Zaciskam wargi Nie wróci Wymknęło się   Ceglany mur Zburzyło Jedno słowo Opuściło mnie   Jak tulipan Otworzyłem się        
    • violetta
      Wodopój

      Przez violetta · Opublikowano

      Taki wodopój, to ratuje życie:)
    • hollow man
      Do mojego mordercy

      Przez hollow man · Opublikowano

      @Clavisa Opowiem Ci anegdotę, bo z automatu mi się przypomniała. Gdy byłem dzieckiem, ojciec nagrywał występy artystyczne moje i brata na magnetofonie kasetowym marki Grundig. Gdy wyczerpał się repertuar z przedszkola, a ja nadal chciałem być nagrywany, wymyśliłem na poczekaniu piosenkę. Brzmiała ona tak: Płynie sobie statek Już niedaleko brzegu A ja już wyskakuję No i... Utopiłem się Ostatnie co słychać na tym nagraniu to zniecierpliwiony głos ojca: - A tam, głupoty synek śpiewasz. :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...