Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

gdzieś pomiędzy

Michał Kowalski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Michał Kowalski

Michał Kowalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

„W Raju człowiek nie był człowiekiem(…)
nie został jeszcze wyrzucony na drogę człowieka.”
Milan Kundera

---


zaspany gdzieś pomiędzy
chaos a kosmos przydreptałem do kuchni
skaleczyłaś się w palec
przyrządzając jajecznicę

wsadziłaś mi do ust czerwony kciuk
staranny i delikatny
pieściłem połykałem cię
czując głęboko w gardle

zapłakałaś
może przez cebulę może ze strachu
że palec będzie nabierał dystansu
jak na fresku michała anioła

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Michał Kowalski

Michał Kowalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziwnie zapisane...drażnie mnie
poza tym nie wiem co o nim mysleć, chyba nie rozumiem co chcesz przekazać, a jeśli się domyślam, to nie podoba misie forma...

pozdr, fr.ashka ;)


oj frashko - ranisz moje uczucia a i bez tego kłopoty z zasypianiem są nagminne - napisz lepiej, że widzisz jakiś potencjał i jeśli się postaram to kolejny będzie nieco lepszy
ech
pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
fr ashka

fr ashka

Opublikowano
Opublikowano

wybacz, że ranię, ale puste pochwały nie pomogą jeśli chce sie pisać lepiej... co nie znaczy, że mam rację... znawcą nie jestem... moge Cię podnieść na duchu :) pisząc, że lubie inny rodzaj poezji... ale to nie zmienia faktu, że ten misie nie podoba... a następne pisz, poczytam :))

śpij dobrze, fr.ashka ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Roman Bezet

Roman Bezet

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz mnie się podoba. W pierwszym odruchu (wymiotnym ;) mialem napisać, żeby bez "ssania", ale patrzę Ci ja, a tu ssania przecież nie ma! ;D
Uroczysta chwila obcowania zasługuje na jajecznicę "przyrządzaną". Tylko cały czas nie mogę uwierzyć, że to mama Ci kucharzy (a tak pod ten Palec, by podchodziło ;).
Nie wiem, czy formy 'murzyńskie' są tu na miejscu - to czysty liryk (bez kibla i innych brudów oczywistości). Frashka ;D
Buziam ;)
dyg
b

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wewnętrzny Odgłos
      Ta płynąca łza

      Przez Wewnętrzny Odgłos · Opublikowano

      @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Wewnętrzny Odgłos
      Światło Wewnętrznej Drogi

      Przez Wewnętrzny Odgłos · Opublikowano

      Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • Dekaos Dondi
      Nie za daleko, nie za blisko

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • jan_komułzykant
      co jest piękniejsze?

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
    • Poetry from DAD
      Zadowolony?...

      Przez Poetry from DAD · Opublikowano

      Zadowolony? Tutaj dziurę wierć - Myślę o ciele, Gdyż wszystko legło, co miało nadzieję! Komnata czeka – w dół dwa metry ćwierć. Zostało jeno objąć zimną śmierć!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...