III.złoto i światło (alchemia jako eksperyment fizyczny i duchowy)

[Messalin_Nagietka]

jest gwiazd obłędnym obrotem przestworzy,
w czerń ognia lotnym kształtem nienazwanym,
poszukiwaniem dróg lub bólem głowy,
wylewną myślą aż do słowa granic,
prowadzi poprzez mielizn kręte zwoje,
eksperymentu nakreślonym torem,

nad księgą Thora obłokiem zadumy
unosi złotych zaklęć darte części,
którym wulkany, trzęsienia, pioruny,
niczym w poznaniu żywota esencji,
skałą dla twardych i mocą tajemną
i wszystkim tym, co z poezji – alchemią.

[hewka]

Troche skomplikowane, ... hmmm ,
jak apokalipsa w poezji:)
pozdrawiam Cie Nagietku...
u mnie odwilz i szaroburo sie robi:)

[Stefan_Rewiński]

Ruszyło moim oxfordem cholernie. Chyba coś napiszę "w związku" aże.

[Witold Marek]

...i przelewaniem z ducha w ciało i odwrotnie, co poezja - demonstruje. Ta alchemia zachmurzona, ale w tym patos Autora plastyczniejszy niż matowe czułostki potocznej liryki.

Dziękuję, pozdrawiam.

[seweryna żuryńska]

największym marzeniem
usłyszeć muzykę ludzkich myśli
zobaczyć partyturę tworzenia

pozdrawiam
seweryna

[Messalin_Nagietka]

no tak - sorka, że dopiero teraz, ale warto przeczytać poprzednie części i wtedy każdy chyba zrozumie o co mi chodziło
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. mimo wszystko dzięki za komenty