Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

łaziło kiedyś wiatrzysko do boru,
ludziom wmawiało – liczę ile drzew tu
kto by tam wierzył dziwu bez ubioru,
którego dojrzeć jak szemrania z szeptu,
tyle, co z życia zagubionej duszy,
choć wśród żyjących, nikt jej nie poruszy,

łaziło kilku za wiatrem do boru,
mówiło - idę liczyć ile dusz tu,
kto by tam wierzył, kiedy nawet piorun
pokładał iskrą ze śmiechu - do chrustu,
tak lasu połeć przepadła w zaświaty
i mógłbyś rzec mi, że już koniec na tym,

lecz twoja kolej, iść, na siebie liczyć,
łazić za echem tam gdzie drzew i krzewów
wachlarze koron niezliczonych niczym
darciem podniebnym z powiewu do wiewu
zrywają chmury, kruszą głazów zastój,
a gdzie masz łazić? a łaź tam i łaź tu,

i póki ścieżek jak linii na dłoni
nie wyrwiesz z boru, którym wyobraźnia,
będą ci wiatry tylko myśli gonić,
gdzieś sam nie ruszył, samemu nie zajrzał
i kwiecia z łąk też nie zbierał od razu
z łazidła czasem trudno przejść do łazu.

--------------------------------------------------
od autora:
Łaz – miejscowość pod Chorzelami – jakieś 8 km;
nazwa Łazu pochodzi od miejsca po wykarczowaniu lub wypaleniu lasu;
istnieje też wyraz „Łazy” oznaczający łąki.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...