Nie umiał się całować
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Tectosmith 3 081
@Ewelina Piękny, spokojny wiersz o zawieszeniu między nadzieją a pustką. Podoba mi się ten kosmiczny klimat próżni i wąskiej kreski między bytem a niebytem, a potem powrót do ziemskiego gestu – zamkniętych drzwi i podniesionych brwi. Bardzo subtelny, poruszający tekst.
Pozdrawiam serdecznie.0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 708 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 680 wyświetleń
-
Zapomniałam, czyli randkowanie po przejściach. 1 2
Przez Marek.zak1, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- 29 odpowiedzi
- 564 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 556 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 546 wyświetleń
-
-
Popularne aktualnie
-
- 9 odpowiedzi
- 76 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Marek.zak1 · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
To takie wolne skojarzenie, a sama piosenka jest bajeczna. Pozdrowionka. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@huzarcApokaliptyczna wizja, pełna napięcia między rozpadem a tęsknotą za trwaniem. -
Przez wierszyki · Opublikowano
Bardzo delikatnie wplotłaś poezję za pomocą zaledwie kilku słów. Tak. To na pewno ta mgła znad fordów :) PzdrZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Migrena To jest znakomity, gęsty od metafor tekst, który bierze na warsztat jedno z najbardziej wstydliwych doświadczeń i zamienia je w epicką, surrealistyczną podróż w głąb "piekła". Niezwykle operujesz kontrastem. Z jednej strony czytam o naturalistycznych konkretach a z drugiej język kultury i religii. I ta świetna groteska - polip porównywany do dzieł Caravaggia i skarbu Tutanchamona. Można w ten sposób dystansować się od fizycznego bólu i wstydu. Rozbawił mnie lekarz - artysta , który jest przerażający dla pacjenta. Ale atmosfera jest jak z horroru zmieszanego z absurdem. No po prostu świetny. Uśmiałam się. Już wiem, komu go przeczytam. :)))) Ps. A wiesz, co powiedział polip? No cóż, czekałem, aż ktoś to wreszcie powie. „Caravaggio by się popłakał”. Wiedziałem, że ta cała skromność i ukrywanie się w kącie śluzówki kiedyś się opłaci. Kto by pomyślał, że te czerwone ściany i fatalne oświetlenie staną się moją prywatną Galerią Uffizi? -
Przez A.Between · Opublikowano
Odpowiedz mi o szczerości, po tamtej stronie lustra. Powiedz mi o tym wszystkim, czego pragnę — nie słyszeć. Rozsuń zasłonę odbić, gdzie milczenie pulsuje jak serce, a każdy cień mojej myśli zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać. Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła, w załamaniach światła pamiętającego błędy, i w linii ust, którą zbyt często uciszam, gdy pytania wracają jak niechciane echo. Powiedz mi o prawdach, które śnią się jeszcze przed słowami, o lękach wierniejszych niż obietnice, o pragnieniach drgających — mimo woli. I odpowiedz bez litości, choć słuchanie boli jak zimowy oddech: co zostaje ze mnie, gdy spadną maski, a jedynym świadkiem jest szkło, którego nie da się oszukać.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się