Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do poetów - Rozporządzenie J.W. Premiera

De_Gol
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

De_Gol

De_Gol

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mój poeto, wieszczu drogi, wierszokleto
Zgodnie postanowiliśmy
...VETO!

Dla Twoich żalów, utyskiwań, lamentów
Nie będziemy tolerować
...WYKRĘTÓW!

Rozporządzeniem premiera Jego Wysokości
Ogłaszamy nową erę
...BEZINTERESOWNEJ RADOŚCI!

Więc zakaz smutku i łez wylewania na papier
Przeciwnie w twą d… zatopi się
...POLICYJNY RAPIER!


J.W. Premier

De_Gol

De_Gol

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Cieszę się, że drogim Paniom się podoba! Sam uśmiałem się przy pisaniu tego tekściku. Miałem również inne opcje co do zakończenia, ale ta wydała się do przyjęcia w największym stopniu.

Dziękuję i serdeczne pozdrowienia!

Gość szadoł

Gość szadoł

Opublikowano
Opublikowano

- chcesz zobaczyć bezinteresowny uśmiech na twarzach obywateli ? przyjedź na deptak do lublina, gdzie wrota stoją ( symboliczne) do ue
- wisi tam dzwon na tę okoliczność odlany i każden jeden zadzwonić może wpisując się do historii księgi nieopodal leżącej
- autentyk radości na twarzach namalowany w czystej formie bezinteresownej życzliwości
(witkacy się w grobie przewraca :)
[sub]Tekst był edytowany przez szadoł dnia 08-05-2004 14:10.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Moje lato

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius gorącego i ekscytującego spaceru :)
    • aniat.
      Modlitwa do siana

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Marek.zak1 Dziękuję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • otja
      Epsilon

      Przez otja · Opublikowano

      @Naram-sin Dziękuję za bardzo ciepłe słowa dobry człowieku z epoki brązu. Cieszę się, że dotarłem taką testykularną liryką.
    • BPW
      Pod Twoją obronę

      Przez BPW · Opublikowano

      Znajdował radość nie tylko w dobrych chwilach. Skupiał się na kolorach radości odbiegających od tych symbolicznych kojarzonych ze smutkiem i żałobą. Zawsze pierwszy wypatrzył tęczę na niebie, lub ledwo widoczny uśmiech osoby na drugiej stronie ulicy. Kochał poświęcać się rysowaniu, lub czemukolwiek co polegało na tworzeniu. Był za młody, aby czuć tak wiele. Zbyt dojrzały jak na swój wiek i zazwyczaj zachowywał się tak jak musi. Spoglądał z niezrozumieniem, gdy rówieśnicy w kościele wiercą się w ławkach podczas odprawiania mszy. Ona natomiast rzuciła na niego spojrzeniem i pytała się czy też chce z nimi pobiegać po świątyni. Myślała, że zazdrości. Nie zazdrościł.   Pod Twą obronę uciekałem się, zwykła Matko rodzicielko.   moimi prośbami nie gardziłaś w potrzebach moich,   i od wszelakich złych przygód starałaś się zawsze mnie wybawiać, Matko prosta i wyrozumiała,   O mamusiu moja, Matko skromna, Matko bezpośrednia, Matko ciesząca.   Z cierpieniem swoim mnie pojednaj, Cierpieniu swojemu mnie poddawaj, swojemu Cierpieniu mnie polecaj.   Koniec,   to coś czego starał się unikać. Z czasem zrozumiał, że wszystko się skończy. Ulubiony serial przestanie być emitowany, i kiedyś zobaczy dno kubka po ulubionym kompocie. Życie też miało się skończyć. A przynajmniej tak twierdził dopóki nie przeczytał exegi monumentum aere perennius. Zrozumiał te słowa dopiero po ośmiu latach, gdy minął rok od jej śmierci. To właśnie tyle czasu potrzebował, aby odważyć się odwiedzić jej mieszkanie. Nie otwierał tylko drzwi do sypialni, bo wstyd mu było patrzeć na łóżko, przy którym mógł czuwać, gdy ta odchodziła na zawsze.   Koniec końców zaczął się… Zaczął się początek.   Każda minuta to łza, wskazówki przesuwają się tykają jak wspomnienia   I z uśmiechem dane mi czuć każde “Do widzenia” jako obietnica, której nikt nie spełni.   Po sobie zostawiła jeden brudny kubek w zlewie, mnóstwo wspomnień oraz pełną szufladę poezji, która ostatecznie go zniszczy.
    • Rafael Marius
      Moje lato

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak pewnie będzie, bo się już stęskniłem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...