Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Śmierć poety

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sceptic

Sceptic

Opublikowano
Opublikowano

Występuję w obronie oskarżonego. To nie jest zbyt dobry wiersz - ba! to jest wiersz być może żenująco słaby, ale nie jest to syf. Jest to wiersz. Który być może nawet cos w sobie ma, czego ja nie widzę.

I po raz kolejny się pytam o kryterium podziału na "początkujących" i "zaawansowanych" - bo na forum dla początkujących jest dużo utworów znacznie lepszych od tego.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

do-Mirosław Butrym
Przepraszam że geniusza obraziłem.A zapomniałem dodać że i chama...
Nie czytał pan tej notki na stronie, hmmm....szkoda. Masohizm poetycki nie świadczy o dojrzałości, najwyżej o głupocie. Wyżył się pan? ulżyło panu po mastubarcji...i co to jest Z.?- złamany grosz, ,te sredniki które pan otrzymuje za komentarze...

Marcin Gałkowski

Marcin Gałkowski

Opublikowano
Opublikowano

krótko, treściwie, z przesłaniem. jestem bardzo na tak. a że niektórym się niepodoba? w 98% jest to kwestia snobizmu, bo gdyby ten wiersz napisał np. Różewicz, wszyscy jednogłośnie stwierdziliby, że jest to genialne, nie patrząc nawet na treść. smutne, ale prawdziwe. snobizm, snobizm i jeszcze raz snobizm. Żeby nie było - w żadnym wypadku nie przeczę, że Różewicz jest geniuszem.
Mnie się podoba. i to bardzo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Hieronim Fangat
      Bicz Boży (ze zbioru - "Blasfemia")

      Przez Hieronim Fangat · Opublikowano

      W dłoniach trzymam pieczęcie echo niesie zaklęcie:   - Wy, którzy spojrzeniem karzecie zuchwałych - Wy, którzy oddechem kruszycie skały - Wy, którzy trwacie w cieniu Wzywam was po imieniu!   - Lucyferze, stań po mojej prawicy - Astarocie, zasiądź po mojej lewicy - Belzebubie, krocz przede mną - Belialu, ukaż się za mną   Duma, Próżność Żarłoczność i Arogancja Dziś w cztery świata strony Wysyłam was potępionych   Niech ogień wszystko spopieli Ziemia niech kości wybieli Niech woda szczątki pochłonie Powietrze niech truchłem wionie   W dłoniach trzymam ORDO SERVORUM SATANAE   Dies Irae! Dies Irae!
    • Naram-sin
      Właśnie te rzeczy

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Czy aby na pewno?
    • Naram-sin
      ziemia jest ciężka

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      To nie tyle opowieść o kremacji w ujęciu współczesnym, a bardziej podróż do odległych czasowo kultur, gdzie dokonywano ciałopalenia głównie ze względów praktycznych. Było to powszechne np. u ludów koczowniczych, podczas gdy tradycyjne grzebanie zwłok powiązać można z osiadłym trybem życia. (W pierwszych miastach neolitycznych, w Jerychu czy Çatalhöyük zaczęto zakopywać zmarłych członków rodziny pod podłogą domostw). Rozsypanie prochów (popiołów) i ich ponowne wkomponowanie w obieg materii (biologiczny) może mieć dla szczątków doczesnych znaczenie analogiczne do rozpłynięcia się duszy w boskim (czy kosmicznym) absolucie.
    • Naram-sin
      Dwoistość

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Ja bym poszedł bardziej radykalnie  i w ogóle zrezygnował z rymowania. Wtedy spokojnie można wyrzucić mnóstwo słów - zapychaczy, które się umieszcza po to, aby linijkę czymś nabić.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kontekst znakomicie wbudowany w treść wiersza.     Celne podsumowanie z rozpisaniem na role misji poety.   "patrzać" - podejrzewam, że to celowo użyty archaizm, użyj może kursywy, żeby to podkreślić.   Tak ogólnie, to dobry pomysł na podjęcie dysputy z romantycznym ideałem poezji; może to już było, ale każdy ma prawo po swojemu, jeśli da radę inaczej, niż poprzednicy.
    • Naram-sin
      Babciu

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        klauna - w l.poj., będzie chyba lepiej.   Emigracja z prowincji do wielkiego miasta zawsze skutkuje rozdarciem, którego ten wiersz jest zapisem. Siłą rzeczy człowiek oderwany od swojej małej ojczyzny musi się zmieniać. Czasami na niekorzyść, gdy podmiot liryczny przestaje być sobą, a zamienia się w błazna, który jedynie gra niechcianą, podłą rolę. Po części też zapewne wyrzeka się korzeni, może ze wstydu, a może po prostu one w nim usychają. Powrót nastąpił nie wiadomo z jakiego powodu, ale budzi resztki sumienia, daje złudzenie wskrzeszenia zapomnianej, kojącej przeszłości. Być może jest to konsekwencja osobistej porażki - podmiot liryczny nie zrobił spodziewanej kariery, nie odnalazł drogi życiowej w wielkomiejskim zgiełku, czuł się tam obco i śmiesznie. Może to być też rozumiane jako pojemniejsza metafora np. emigracji za granicę, wtedy pęknięcie jest głębsze, a babcia staje się częścią pisanej własnym życiem legendy.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...