Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dziś mówię do siebie (?)

Ewa_Kos
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewa_Kos

Ewa_Kos

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

z cieniem pod rękę
w nawale smutku
starodawną stalówką
streszczam czas

pod warstwą lęku
mam dom z ogródkiem
dla mnie go zbudował
hulaka wiatr

ale noc jest moja
i koszmarne sny
a bezsens ma siebie
do czasu gdy
zjawia się nadzieja
nowe ciepłe chwile
nowe kalendarze
nowe terminarze

to nic że ktoś kartki pozaginanł im

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
Opublikowano

pierwsze 2 strofy są smaczne potem coś uwiera


moja wizja


noc jest
koszmarny sen
ma siebie bezsens
do czasu
gdy nadzieja
w chwili
kalendarzów

to nic że ktoś pozaginanł im kartki


być moze teraz moja wersja uwiera he ;)

miłych chwil wciąż :) przez okres świąt

T

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Zegar

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Nata_Kruk Pięknie i melancholijnie o cykliczności i o zawieszeniu między porami roku, kiedy jesień odbiera to, co wiosna ofiarowała. Szczególnie poruszające jest zestawienie kasztanów - "kasztanowe, jak niegdyś moje włosy" - z refleksją o czasie, który "ochoczo je popieli". Wiersz jak impresjonistyczny szkic.
    • Berenika97
      Zwierzątko

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Świetny! Metafora "światłowodowa sierść" - połączenie czegoś organicznego z technologicznym. I ten kontrast między pozorną "miłością" a "tresowaniem" na końcu. Ta "złota smycz w brokatowej obroży" brzmi bardzo dwuznacznie. No bo właściwie kto kogo tresuje?
    • Berenika97
      W rzece tajemnic

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @LeszczymCałe nasze życie to ciągłe wybory. Dla mnie to są raczej nieprzewidziane skutki naszych wyborów. Tak, jak nieprzewidzimy naszej przyszłości, czy przyszłości kraju, świata. Bo jej się nie da przewidzieć. Czy wybierając np. kierunek studiów, jesteśmy świadomi, że to nasza decyzja? Dla mnie to oczywiste, mogę uzasadnić, dlaczego chcę to studiować. Ale nie mogę przewidzieć, czy po  ich skończeniu będę zadowolona. To też jest dla mnie oczywiste. Determinizm zakłada, że wybierając ten właśnie kierunek, nie robię tego z własnej wolnej woli, bo już jest "zapisany" mój los, i nie jestem tego świadoma. I to mnie przeraża przeraża. Tak, jak w poglądach religijnych Kalwina - jesteś zły i grzeszny, bo do tego zostałeś wybrany i nic nie możesz z tym zrobić. Ale to oczywiście skrajny determinizm - predestynacja. Ale masz rację, nad wszystkim można się pozastanawiać. :)
    • Berenika97
      Dekadenci

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @LeszczymCzyli komfort w jak najszerszym rozumieniu tego słowa. A to już bardzo dużo w sobie mieści, bo można rozszerzać i rozszerzać .... :) A komfortowa piosenka może być komfortem dla naszych uszu, naszej estetyki muzycznej, odpoczynku, jazdy samochodem ... Świetnie, że taka powstanie. Pozdrawiam. 
    • Berenika97
      bez parasola

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_WysockaAlicjo, a może ten deszcz to postać boga z mitologii, który cię uwiódł? Skojarzył mi się z Zeusem, który pod postacią złotego deszczu uwodził Danae. :) Twój wiersz jest uroczy, zmysłowy i bardzo poetycki. Końcowe wyznanie - potrzeba bliskości. Życiową sytuację przekształciłaś w coś magicznego. Piękny! :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...