Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Człowieku...

Nie musisz uczyć mnie życia!

Życie samo mnie uczy...

siebie...

Tysiące uśmiechów,

Miliony łez,

Miliardy myśli...

Boże!

Pomóż mi pojąć,

Kim jestem

I do czego mam dążyć?!

Czy mam dalej

wokół uśmiechów, łez i myśli krążyć?

Opublikowano

o matko, jakie to patetyczne
pl nie wie, kim jest - jak miliardy ludzi na świecie, ale dlaczego od razu taki ton jak z plakatów wyborczych
niestety tak jest, że sami musimy doszukiwać się sensu istnienia nawet mimo łez, a już zupełnie nie rozumiem co jest złego w myśleniu i uśmiechach

wyszło bardzo słoabo moim zdaniem

pozdrawiam

Opublikowano

"Tysiące uśmiechów,

Miliony łez,

Miliardy myśli..." -> to jest opis zycia, jakie ono jest. Łzy niekoniecznie są złe. Ale są częścią każdego istnienia, którego czasem nie rozumiemy.
To jest mój pierwszy wiersz, jaki kiedykolwiek napisałam, więc rzeczą naturalna sa niedociągnięcia, ale chciałam TO przekazać

Opublikowano

To ja grzecznie napiszę jakie błędy tu widzę. Pierwszy wers jest skierowany do dbiorcy, czyli do mnie, a nie znam Pani. Drugi wers pomija rolę ojca i matki, chyba że chodzi o "Podolanke". 3 wers - samo, a jak ? Nie wyobrażam sobie życia bez ludzi obok siebie. Siebie - czyli spersonifikowane życie jest nauczycielem. Nie ma logiki, jest krzyk za to i chaos, ale to nie jest wiersz.

Opublikowano

jeśli pierwszy to lepiej taki niż miałby być banalną rymowanką, choć z drugiej strony przedstawiasz obraz nastolatki z nieukształtowanym kręgosłupem emocjonalnym,
bez urazy takie ale miałem wrażenie po przeczytaniu

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Robaczku kasiowaty, przekaz tego "wiersza" nie jest odkrywczy ani nawet ciekawy. Niemal każdy tak miał w pewnym okresie swego życia (niektórym jeszcze zostało). Problem w tym, że "niedociągnięcia" to olbrzymi eufemizm. Ale skoro potrafisz, Kasiu eufemizować, to może spróbuj wziąc "TO" i przekazać niebezpośrednio, na przykład opisując jakąś konkretną sytuację z czyjegoś życiaw dość zawiły sposób, tak żeby każdy miał o czym myśleć. Albo napisz wiersz o jogurcie. Unikaj też rymów takich jak na końcu, bo te są koszmarne (radzę poczytać o rodzajach rymów). Jako, że to twój pierwszy wiersz, polecam go sobie zosatwić na pamiątkę, choć nie jest tego wart.

Świątecznie ci życzę żebyś się nie zrażała (pewnie będzie trudno po takich recenzjach) i doskonaliła pióro, najlepiej dużo czytając.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...