Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jest więc noc
a sen Twój lśni
rytmicznym
falowaniem mórz

zanurzasz się
w podwodną dal
bezpieczna
giniesz w gęstwie fal

delfini śpiew
ogłusza Cię
umiera
chaos miasta w tle

nie istniał nigdy
strach i ból
zatracasz
w pustce myśli rój

obłoków biel
otacza Cię
jak ryb ławice
w wodnej mgle

wtem głębię
wprawił w drżenie dźwięk
miarowy, niski
rozległ się
z oddali...?

wciąż czulej tętni
śmierci woda
zmieniłaś się
w rytm serca Boga

Opublikowano

Pomysł bardzo dobry, emocje przekazane, ale użycie niektórych słów troszeczkę razi. Może trochę subtelniejsze rymy by się przydały? Oczywiście to moje odczucie, bo klimat wiersza mieści się w moich ulubionych, ale nie do końca z powodów wymienionych powyżej. Innym może spodoba się do szpiku kości.
Pozdr.

Opublikowano

O Mirku świetnie powiedziałeś " do szpiku kości" smile.gif tak właśnie podoba mi się ten wierszyk Agness ,w ciekawy nastrój mnie nim wprowadziłaś.
I do tego dedyowane osóbce mającej moje inicjały!
nie no żartuję to wogóle nie miało wpływu na ocenkę smile.gif
Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Bardzo piekna ostatnia zwrotka (!!!!)
Reszty nie chce na razie oceniac, ani wytykac. Potrzeba do tego spokoju, ktorego w tym pokoju nie uzyskam.
Wlasnie lamie glowny i niepodwazalny przepis nr 1: Wyrzec sie polskiego. Musialam. Gdzie Twoje skaly? Pozdrawiam

Opublikowano

Adaa!! Jak dobrze od Ciebie usłyszeć! Nie jadę w skały. Pewnie wcale się nie powspinam w te wakajcje sad.gif Ale za to jest coś lepszego: rejs morski do Havru (Francja) !!! Wyobrażasz sobie? Dwa tygodnie. Płynie jeszcze Marta W. i Inka. Wypływamy w czwartek, z Gdańska. Cieszę sie jak nienormalna smile.gif A jak Ci tam w tej Anglii?? Złam zasadę jeszcze raz! Złam! Dla Oka złam! pozdrawiam

Opublikowano

Wiersz niesamowity. Treść bardzo ciekawa - każda zwrotka to poruszający poetycki obraz. Przedostatnią zwrotkę rozbija "z oddali?". Ostatnia strofa to - !!!!. Brak rymu w pierwszej trochę nieciekawie, ale może być.
Niestety, przy tych wszystkich zaletach wiersz jest tasiemcowaty - po kilku zwrotkach rytm staje się nużący.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Piękny i łamiący serce tekst. Ostatecznie Ewa uciekła od orbity, bo bała się grawitacji rzeczywistości. Doskonałe opowiadanie o tym, jak łatwo przegapić światło podróżujące miliony lat. To opowieść, która w erze wirtualnych znajomości uświadamia, że najtrudniejsza metafora czeka nas tuż za ekranem.  
    • @Berenika97 Może dlatego że dzięki jego utworom sam zacząłem pisać. Miałem chyba 11 lat kiedy po raz pierwszy przeczytałem jego opowiadania. Pierwszym i moim ukochanym jest "Maska czerwonego moru". Zakochałem się w jego utworach i gotyku. W moich utworach prawie zawsze znajdziesz odwołania do takich mistrzów jak: Poe, Lovecraft, Schulz, Grabiński, Dostojewski, Hodgson czy Camus. To mój kanon ukochanych mistrzów, którzy stworzyli mnie takim jaki jestem. 
    • @tie-break To piękny, poruszający wiersz. Uchwyciłaś tę szczególną atmosferę listopadowych odwiedzin na cmentarzu, gdzie spotykają się intymność, rytuał, pamięć i przemijanie. Szczególnie trafia we mnie "Obraz spękań przechodzących z nagrobków na dłonie" – to metafora, która fizycznie pokazuje, jak czas dotyka wszystkich, jak jesteśmy połączeni z tymi, których wspominamy. To bardzo cielesne i prawdziwe. A także pytanie dziecka – przychodzi "nie wiadomo skąd", ale oczywiście wiemy skąd. To pytanie, które rozbija całą uroczystą powagę wizyty i dotyka sedna - prostota dziecięcego niepokoju o ciepło, o troskę. To pytanie brzmi jak echo wszystkich naszych dorosłych pytań. Wiersz bardzo wzrusza.
    • @Simon TracyZnowu przypominasz mi nowelę  Edgara Allana Poe.   
    • @huzarc Świetnie łączysz tu konkret z abstrakcją. Szczególnie mocne jest to napięcie między poezją a praktyką życia, między słowem a czynem. Ta puenta "Trzeba się przemóc , Aby coś móc" - zwięzła i celna. I cała ta ironiczna gra z "panem profesorem" dodaje wierszowi pazura.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...