Trepanacja Pana

[Catherina]

Posmutniała lampka przy biurku
nie zapalana od dawna.

Blat nie odczuwa już muśnięć pióra
spod przykrycia papierowego puchu.

Ból nieistniejący stał się
bardziej do-tkliwy.

Okno nie nosi na sobie wzroku,
prócz tysięcy wpatrujących się weń
ślepi przedmiotów.

One już skrzypkiem się nie staną
będą stały, o tak! nie poruszane/
poruszone.

I kiedy drobinka choć spadnie na uchwyt
otworzą czeluście dziupli poety.

Zasnął przy kominku ciemności
jak jego kot, stąpający właśnie

Po dywanie skołtunionych myśli, które wyciekły,
Z uchylonego umysłu zmarłej
Nie-istoty.


27.11.2005

[Jacek Mucha]

Nie lubię słowa "czeluście" :)
Smutne i przygnębiające. Jestem ogólnie na tak.
Pozdrawiam. JM.

[M._Krzywak]

Co na nie: ta "nie -istota", jakoś tak zbyt prosto co do całości, która jest zupełnie dobrze napisana. Widac, że poeta starał się dac odpowiednie rzeczy słowo i czuję ten trud.
Ja na tak.
Pozdrawiam!!!

[Tali Maciej]

mnie również "nie-istota" rozczarowała, słaba puenta przy tak świetnym wierszu źle wygląda
ogólnie jestem pod dużym wrażeniem

nisko się kłaniam i pozdrawiam

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Stawiam plusa, choć bardzo przygnębiające... rok temu zimą miałem zupełnie inne samopoczucie i pewnie wiersz byłby objawieniem, ale teraz... wszystko się zmienia :)

pozdrawiam ciepło /Arek

[Catherina]

M. Krzywak & Tali Maciej: [ dziwnie to wygląda, ale nie odmieniałam, nie chciałam by wyszło coś ... ciekawego ]
Hmmm...zastanawiam się czym można by było zastąpić ten zwrot.
Arku masz rację - wszystko się zmienia =]
JM. :
Dzięki ogromne :)

Pozdriawiam serdecznie\\Kasia