Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

kiedy zmyślam tę historię
trochę próbuję ją kojarzyć z tym
że powiedziała, że przestaje pisać - właśnie -
dziś rozmawiałem około czternastej i umawialiśmy się
na jakieś spotkanie - zaledwie dwie godziny
przed tym - wiem że----

porzuci nas jak nałóg - ucieka w pisanie,
nieokreśloną poezję nas - tak naprawdę wiele
nas łączy z trucizną - jesteśmy
w końcu antidotum

ja też

wiem, że będzie zbyt dumna, by wrócić - pożegnała
się również z nami, a w zasadzie przede wszystkim

kurwa mać

nie umiem składać myśli - nie wiem
co robić - kretyn - nie umie powiedzieć
gdzie mieszka - była tyle razy i nigdy
nie spytałem, co się stało
trzy tygodnie temu

dziękuję

tak - faceci są dumni, zbyt dumni do cholery jasnej
jakiś idiota G. pisał jakieś idiotyzmy - ludzie
zawsze wiedzą lepiej -
a ja chyba znów muszę
znaleźć wentyl - meżczyźni wtedy płaczą
- podobno

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

niektórzy płaczą;)
trzeba kiedyś opisać mechanizm wstydu, co? i napisać, że wcale nie trzeba się czuć winnym, żeby odczuwać wstyd
co do dumy, to chyba już mnie całkiem opuściła — co za różnica?
coś takiego jak rozpoczęcie z czystym kontem nie istnieje;) to, co człowiek narozrabiał, będzie się za nim ciągnęło do końca, szczególnie jeśli sam sobie narozrabiał
w gruncie rzeczy chodzi o to, co nie wystarcza, a że rzadko cokolwiek wystarcza, poszukuje się uzupełnień — nie chcę wartościować, wydaje mi się, że to kwestia podejścia i zadania sobie pytania:
czy jeśli dokonam uzupełnień, to czy poczuję się naprawdę szczęśliwy?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...