Agonia

[Mirosław_Butrym]

Był myślą porażony jak piorunem bogów, gdy pamięcią do przeszłości powrócił. Obraz nędzy spostrzegł i prawdzie nie śmiał zaprzeczyć. Kielich wypił goryczy, który strach obudził w tej okrutnej chwili. Czemu ja ? zapłakał, nie chcę umierać, nie teraz. Niechciany smutek weń wtargnął nie po raz pierwszy, a ostatni na ziemi. Sumienie ranę zadało jak oprawca, serce żalem broczyło, który Bogu powierzył. Gdzie jesteś ? spytał, przepraszam, że świątynia w moim sercu pusta, niegodziwość to wielka, rzekł, poczym ducha wyzionął.

[Marek Hipnotyzer]

Gdy się ocknął z krótkiego snu śmierci, przed jego oczyma, stopniowo i zapamiętale zaczęły się kłębić nieostre postacie ludzkie.