Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sens życia

Dominika Skurzok
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dominika Skurzok

Dominika Skurzok

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

słońce świeci
zanurzając się w wodzie
kreśląc na niej łuki moich myśli

gdy zaś wynurza się z wody
oślepia swym światłem
dopełnia tworząc idealną całość

lecz gdy zajdzie za chmurami
patrząc przed siebie
nie dostrzegam nic co tętniło by życiem
tracę grunt pod nogami
wszystko obumiera
traci sens istnienia

los wciąż ze mnie drwi
zamykając w szklanej kuli
zalewanej przez ocean
wspomnień i paradoksalnych zdarzeń

życie przewija się monotonnie
jak nudny film
zapłakane oczy patrzą w dal
gdzie nie ma nic prócz mroku

chcę znów ujrzeć
najjaśniejszą z gwiazd
by rozjaśniła każdy kąt
przywracając wszystko do życia
jej gorącem sparzyć
serce zakochane
chcę w niej stopić się.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Tali Maciej

Tali Maciej

Opublikowano
Opublikowano

w tym wierszu pomysł, ale zabrakło wykończenia, za duża ilośc słów powoduje odczucie przegadania, radziłbym zrezygnować z niektórych zabiegów i zostawić tylko to co jest najważniejsze dla autorki

przykładem może być

"zanurzając się w wodzie
kreśląc na niej łuki moich myśli

gdy zaś wynurza się z wody"

i popatrz zanurzając i wynurzając jest już oczywiste że z wody, a zamiast użyć jakiś dwóch różnych słów, ty powtórzyłaś dwa całe zdania, zupełnia niepotrzebnie

tyle odemnie nisko się kłaniam i pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wewnętrzny Odgłos
      Ta płynąca łza

      Przez Wewnętrzny Odgłos · Opublikowano

      @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Wewnętrzny Odgłos
      Światło Wewnętrznej Drogi

      Przez Wewnętrzny Odgłos · Opublikowano

      Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • Dekaos Dondi
      Nie za daleko, nie za blisko

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • jan_komułzykant
      co jest piękniejsze?

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
    • Poetry from DAD
      Zadowolony?...

      Przez Poetry from DAD · Opublikowano

      Zadowolony? Tutaj dziurę wierć - Myślę o ciele, Gdyż wszystko legło, co miało nadzieję! Komnata czeka – w dół dwa metry ćwierć. Zostało jeno objąć zimną śmierć!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...