Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

przyklękło lato i płacze
za ciepłem słońca w spowiedzi,
znów samowolne zegary
w czas zadum, wrzesień odwiedził.

i tylko patrzeć jak las
się liściem rzęsistym rozpada,
a łąkom wypadnie srebrne
chusty we szrony zakładać.

i znów melancholie mgliste
wdziewają te wrzosy senne,
na pajęczynach czas zawisł
w kroplach nostalgii jesiennej.

a mnie się dusza rozwarła
niczym wierzbowa rosocha
wiesz... ja się od ciebie, złota
przenigdy nie odkocham.


01.09.2005.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ładnie płynie, piękny obraz, nostalgia i poetyka Tuwimowa. Zmieniłabym tylko w ostatniej zwrotce: lepiej brzmi chyba:
"wiesz... ja sie w tobie, złota
przenigdy nie odkocham"
- przy zachowaniu poprawności stylistycznej i gramatycznej zostaje również zachowany rytm.
Pozdrawiam, j.
PS. Dobre rymy, a to rzadkosć.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...