Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miałem żonkę bardzo młodą,
Zadziwiała swą urodą,
Ale żonką się znudziłem
I se żonkę odmieniłem.

Nowa żonka młodo-stara
/To za pierwszą była kara/
Rano ledwie kogut wstaje
Ona gadać nie przestaje.

A więc żonkę odmieniłem,
Na milczącą się skusiłem,
W gardle co dzień ma pół basa,
Na milcząco - pusta kasa.

Jestem znowu więc do wzięcia
Szukam miłego dziewczęcia,
Nie palącą,nie pijącą
I na milczka gadającą,
/Po pół basie śpiewającą/.

Więc się zastanówcie Panie,
Ze mną będzie harcowanie,
Jestem chłopak extra-prima,
Kto pokocha mnie : Dzie wczyna.


.

Opublikowano

Jeśli poeto jesteś "do wzięcia"
to weź. Pigułki dwie weź na wzdęcia,
potem dwie inne na powstrzymanie,
z melatoniną na dobre spanie.
Bo jak znam Czarną - co nosi czarne,
szanse u Czarnej masz raczej marne,
a jak koniecznie użyć chcesz życia,
kup sobie małą czarną do picia.

PS
Ta duża Czarna jest prosze pana
od dawna zarę...rezerwowana.

ef

Opublikowano

Ja do Czarnej się tak garnę
Ale z tego skutki marne
Ale Czarna młoda płocha
Może jutro i pokocha
Któż za jutro mi zaręczy
Idę pisać więc testament

Frankowi Klimkowi
Mojemu rywalowi
Do ręki Czarnej
Zapisuję : "się nie garnę",
Oraz moje pióro.

Jackowi na ament
Z pióra atrament.

Dzie wuszce na skończone
Moje usta szalone.

A Czarnej
Czarnej niech szlocha
Pewnie jutro pokocha
Do ranka
Klimka Franka.

Opublikowano

Alek kawalir do wzińcia,
a ja znam babę co szuka zińcia,
żadnego tam cymdyrdała,
takieguj ta baba by chciała,

Ale Alek to poeta,
takiego na pewno nie chceta!
Bo poeta w chmurach buja,
jak orzeł skrzydłami,
musi w limerykach zostać,
bujać razem z nami!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zapisał innemu w testamencie
miast w sobie rozkochać
miast wiersze miłosne pisać
kazał włosy rwać, szlochać.
Ot dolo niedolo
wróżka mi mówiła
żebym żadnemu facetowi
do końca nie wierzyła.
Opublikowano

Wracam właśnie od doktora
Postawil diagnozę
Że to wyobrażnia chora
Upadłem na głowę
Z wyobrażni nikt nie umarł
Najwyżej na wzdęcie
Zatem zmiany przeprowadzam
W własnym testamencie
A zapisy na życzenia
Takie mam westchnienia:

Frankowi Klimkowi
W intencji szczerej
Niech go miłość zdobi
Do Czarnej w ofierze.

Czarnej życzę siebie
Będzie Jej jak w niebie.

Dzie wuszce wycofuję
Usta szalone
Zamieniam na pragnienie
Nieugaszone.

Jackowi tan
I pełny dzban.

Wycofuję pióro Stefanowi
Daję je Jackowi. A dla wszystkich ogromna bużka. Alek

Opublikowano

Wybaczcie Mu panie,
w ogólnym zamęcie
pogubił sie Alek
w swoim testamencie.
Nie utrzymał pióra
w swojej drżącej rączce,
to przeciez normalne
przy takiej gorączce
jaką mu serwują
urocze poetki
więc w tej sytuacji
los jego nie letki (błąd)
i w tym zamieszaniu
zgubił tę i ową,
lecz kocha jej wszystkie.
Ja mam jego słowo.

ef

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...