Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

sny są zbyt płochliwe, a tu często wieje wiatr; zdejmuję płaszcz
pożyczony od życia, na godzinę czy dwie przysiadam za rogiem.
tylko jem, piję i wkładam słowa do kieszeni jak znajomy ciężar.

czujesz odległości między ich literami? tyle nas dzieliło;
zanim obcy przechodzień stał się poznany, zanim zechciał nim być.
ciszą kwitnie wiersz o tym dniu, pożyczony od korony drzewa,
zupełnie jak dusza pewnej poetki z Krakowa, jak życie i szczęście
wynajęte gdzieś do połowy wieku. wiersz z lepszym widokiem

i chwilą, w której listy będę mógł odbierać śniąc. między żaglami zasłon,
dwie łodzie wypływają dziś w morze. nie wsłucham się jeszcze
w porzucone na dnie dzwony, nie teraz i nie jutro. dopiero co drugi cień
zamieszkał w moim pokoju, z książkami, koszulami i zwyczajami,
upewniającymi nas, że jesteśmy tacy sami od lat. idę do niego

i starzeję się serią wesel, pogrzebów, między nami spadają liście i
rozbłyskują marcową zielenią, i nic się nie zmienia. dwie pary butów
przy drzwiach i strach przed słowem na zawsze, pozostaje.

Opublikowano

w sumie wiersz bardzo ciekawy, i zatrzymał, ale za pierwszym czytaniem gdy skończyłem to nie pamiętałem początku, to jest chyba jego wada, można było ograniczyć ilość słów, lecz z drugiej strony, po kilkakrotnym przeczytaniu, każde słowo wydaję się ważne.

wiersz się spodobał i plusuję, lecz boję się, że może zostać pominięty przez swoją rozciągliwość w zarysowywaniu historii

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreas  Może byłby z tego jakiś zysk, miałabym chociaż przez chwilę iskry w oczach :)  Andreasie, to jest tylko temat do wiersza, to nie musi być prawda, może ale nie musi. Byłoby szkoda, mnie samej, bo to są lata pisania, wplecione kawałki życia, część mnie. To jakbym podarła stare zdjęcia z albumu, co by to dało? W pamięci zostają trwałe ślady, nie można ich wymazać żadną gumką, były i będą, pogodziłam się z tym.  
    • oj z tym uśmiechem pachnie mi swoisko ktoś go przerabiał na hasłach był już wiem pamiętam wywalę prosto idzie o Polskę ktoś wciska kit   ja mam nadzieję że ów wiersz wyżej z owym sloganem nie łączy nic choć spada dzietność aborcja idzie naród się kurczy - ktoś chce by znkł   przypomnę pierwsze lata komuny bieda wokoło i prądu brak a świat zalewał dziecięcy strumień czy prąd i dzietność coś z sobą ma :))))
    • @Alicja_Wysocka Nie wiem czy Ci już o tym mówiłem, ale dawno dawno temu, jako początkującemu "poecie" ktoś w komentarzu dał mi taką radę. Wiersz musi być jak nocna koszulka kochanki, nie za długi i nie za krótki, taki w sam raz. I to stosuję do dzisiaj. A w pychę nie popadnę, ale dzięki za miłe słowa. @Alicja_Wysocka
    • @Alicja_Wysocka Tak się zastanawiam czy to się opłaca. Gdyby spalić je w kominku, dałyby trochę ciepła, ale przy czytaniu ich,niektóre rozpalają do białości. Miłego dnia Alicjo.
    • @andreas  Ech, dlaczego zawsze za szybko kończy mi się Twój wiersz? Chyba tego co dobre, musi być mało, żeby nie spowszedniało, nie zanudziło. Twoje wiersze są jak niedziela, no, a oprócz tego z rymem, w dodatku niebanalnym, z rytmem, przesłaniem, wszystko to lubię, żeby nie powiedzieć, kocham. Modlę się o to żeby mi nie przeszło, bo różnie z tym bywa.  Zawsze wiem o czym piszesz. Nie męczysz zagadkami i niedomówieniami, nie tracę energii i czasu. Masz władzę nad piórem, lekkość, myślę, że pióro potrafi Cię ponieść, gdybyś mu na to pozwolił. Ale i tak jest dobrze, mówię Ci o tym tylko ja, nie musisz mi wierzyć :) Serdeczności :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...