Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to jest straszne, ze wypisuje takie rzeczy. nie wiem Piękna, ja ostatnio doświadczam bardzo nieprzyjemnego i upokarzającego zjawiska dysortografii. Nie wiem jak to się dzieje, ale potrafię utworzyć niezły kawałek poezji, a później jakby muza się na mnie mściła czymś tak kompt]]romitującym, jak "szczą". Szkoda gadać.

Jeśli chodzi o poprawiaczy, to nie mam jak dyskutować z Twoim stanowiskiem - moge je jedynie rozwinąć. Pewnie masz wrażenie, że Ci ludzie przypominają kapele disco "coverujące" klasyków. Cóż, jedni to zauważą, inni nie....

Pewnie Tobie Flickanie nie muszę tłumaczyć, skąd
półprzytomny
że zbliżam się
, ale dla mniej świadomych tłumaczę, że jest to miks słowotwórczy od "uprzytomnieniania sobie jakiegoś faktu". ktoś bardzo pijany, może sobie fakt "uwpółprzytomnić"
A jeśli chodzi o Fei'owskie dodanie "nie bój się-" to sam fak, iż on chciał to dodać, jest dowodem, że nie potrzeba wiele intelektu, by samemu dopisać sobie te słowa, chyba każdy je odczytywał, mimo iż ich nie napisałem.

mam nadzieje, ze mimo mojego tymczasowego (oby) zaniku erudycji i składni powyższy koment będzie dla wszystkich zrozumiały.

dziękuję każdemu zainteresowanemu:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie czytałam komentarzy, więc być może coś powtórzę.
Wiersz sugestywny, robi wrażenie. Jedyne, co niebzyt mi się podoba, to "w alkowie alkoholu".

pozdr

Ps. Zastanwiam się, czy nie lepiej by było "tyle że", zamiast "tylko że".
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie czytałam komentarzy, więc być może coś powtórzę.
Wiersz sugestywny, robi wrażenie. Jedyne, co niebzyt mi się podoba, to "w alkowie alkoholu".

pozdr

Ps. Zastanwiam się, czy nie lepiej by było "tyle że", zamiast "tylko że".


A czemu się zastanawiasz? Może pozastanawiamy się razem?
Opublikowano

Przyczytałem to jeszcze raz i dostrzegłem podtekst, którego wcale nie chciałem tam wcisnąć. Tekst nie miał implikować, że Fei nie jest inteligentny. Przepraszam za takie nieporozumienie. Mogę się z nim nei zgadzać w kilku kwestiach, ale jest całkiem dobym oponentem:).

  • 4 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oj zazdroszczę tej miłości:)
    • @M jak Malkontent Każde pokolenie ma swoje bolączki i swoje ciemne strony, ale jednak myślę, że jest coś w stwierdzeniu że generacja urodzonych w latach '70 (obecni 45-55 latkowie) była i pozostaje na mocno straconej pozycji. To pokolenie, które wciąż na coś nie zdążyło, pokolenie ludzi spóźnionych na wszystko, którym rozmaite szanse i wyzwania uciekły sprzed nosa, które wiecznie goni rozpędzony świat.
    • @infeliaBrawo! To wyborny wiersz, w którym jest wszystko, co trzeba - prawdziwe życie, humor, nawet odrobinę przechylający się w stronę groteski, ale też subtelna, dyskretna liryka, zmyślnie ukryta w detalach (cycata baba, wata cukrowa, uczeń grający rolę drzewa). Radosna, sztubacka niewinność przeplata się tu jednak z pewnego rodzaju gorzką refleksją, która ukazuje bardzo asymetryczny konflikt między tym, co przecież naturalne, żywe, wesołe, intuicyjne - a ciasną klatką bezdusznej instytucji. Za puentę o czerwonym pasku postawiłabym siódemkę z plusem ;) Dlatego, bo wreszcie przywraca właściwy porządek świata.
    • Przegranym pokoleniem nas nazywają, ci co z okna czołgi oglądali. A ci co z okna kuriera wyglądają, za najbardziej nieszczęśliwych ludzi. Pół dnia rozkmin z bandą na drabinkach, drugie pół biegając za piłką. Od kwietnia do października mój rower do piwnicy nawet nie zaglądał, robiąc pięć razy równik po osiedlu oraz pobliskim lesie. Na ścianach pokoju pop, w ręce nieudolnie „Nie płacz Ewka”, a w radio Gollob, walczący o marzenia z dzieciństwa za cenę resztek zdrowia. Pamiętam nerwy pierwszej rozmowy i zawód na jej twarzy, gdy popłynęły pierwsze słowa. Tak samo jak stres przed egzaminem w dorosłość i radość po jego zdaniu. Potem na dobre przepadliśmy we mgle prozy życia, ale ci przed nami i za nami już nie? Bloki wypełnili przegrani, oszukani i rozczarowani, ale czy tylko czterdziestolatkowie? Czy wy nie żyjecie już tylko wspomnieniami? A wy niekończącą się frustracją z niemocy? Czy to jest lepsze od żalu? Żalu do was, że spieprzyliście nam życie. I do was, że nas ciągle doicie. My, pokolenie skrzywdzonych? Czy my, pokolenia skrzywdzonych? W kraju, gdzie ciągle za mleko płaci się krowami, trudno nie zostać pokoleniem straceńców.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        W ostatnich dwóch wersach zawiera się cała poezja tego obrazu, gdy tworzysz pewnego rodzaju oksymoron, łącząc chłód lodu z ciepłem dymu. Wiersz wydaje mi się niepokojący, ukazana w nim zmysłowość prowadzi w mroczne rejony doświadczania. Lepkość ciszy kojarzy mi się z niemocą i zniewoleniem. Zamykanie dymu w kostkach lodu, może być również opisem wstydu i wypierania wspomnień. Upiorne miasto symbolizuje przestrzeń pamięci, ale też wrażliwości, która w zetknięciu z czymś fizycznym, brutalnym, zapadła się sama w sobie.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...