Caspar David

[kall]

gdy dotarł do celu
na jego cześć
uniosły się chmury

dumny ze swej
wieloznaczności
krajobraz
rozpoczynał codzienność

kolejny raz
człowiek
przewyższył naturę

gdy spoglądał w nieboskłon
zapłakał

radością

przełamał zwyczaje
stateczności
i umiarkowania


na chwilę
Bóg pozwolił mu górować
budząc pychę
zwycięstwa

[Anna Maria K.]

Coś w tym jest, ale nie do konca mnie przekonuje. Przede wszystkim ta "rozlazłość" wiersza, osobiście preferuje raczej większą spójność i lapidarność, choc zdaję sobi sprawę, ze to praktycznie tylko kwestia gustu. Czuć troche niedosytu co do ogólnego przekazu Caspara Davida (Friedricha), lub może tylko ja tego nie widzę. Ale umiarkowany + mogę postawić.
Pozdrawiam!

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Mm, uwielbiam jego malarstwo, więc podszedłem do wiersza z dużymi nadziejami... spodziewałem się czegoś innego, ale bardzo poczułem zakończenie. Jakbym czuł wbijającą w ziemię siłę.

pozdrawiam /Arek

[kall]

Anno Mario K., Arku - dziękuję za wizyty. i miłe słowa ;)

pozdrawiam
kalina

[Oscar Dziki]

dumny ZE swej

bo inaczej nie bede DUMNY CIEBIE

[kall]

ups - przez przypadek się zjadło ;)
no i jak - dumny jesteś?

pozdrawiam
kalina

[Oscar Dziki]

"pół-duchem
pół-dupem":)

M. Białoszewski

[kall]

ach. cóż

tylko martwi nie mają nadziei

;)