Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

a prawda była naga
odziana jedynie
w czerwień i żółć
pory roku
we włosach wplecione
babie lato
wczesne płatki śniegu
ozdabiały przez moment
jej ramiona
by zaraz zniknąć
pod postacią
cieniutkich kaskad i strumieni
spływając w dół
tam…

…gdzie?

czyż prawda nie jest
jak absolut
bez ciała, bez ducha
a może jednak potrzebuje
ust, aby być wysłuchana
stóp, aby mogła dotrzeć
rąk, aby mogła się stać

tylko pozbawmy ją
mózgu
by nie mogła
kłamać

Opublikowano

iii?
babie lato, płatki śniegu, dobrze, że liści złotych nie ma.

pomijając to...

niestety, nic fajnego w tym wierszu nie znalazłem,
zabrakło mi jakiegoś fajnego klimatu, lub czegoś co by mnie zaciekawiło,

Pozdrawiam,
Kai Fist

Opublikowano

Cztery ostatnie wersy sa dla mnie nalepsze. Czytajac zastanawialam sie kiedy przestaniesz slodzic, no i przestales.
Podoba mi sie caly wiersz, zwlaszcza kontrast miedzy delikatnym poczatkiem i rozwinieciem a brutalnie prawdziwym zakonczeniem.
Gdie zniknely cienkie strumyki zyciodajnej wilgoci?
Tam gdzie naprawde wszystko sie zaczyna, gdzie prawda jest jeszcze pierwotna i calkowita.

Opublikowano

I tym komentarzem właśnie udowodniłaś, że "mózg" nie pojmujesz jako prosty i zwykły odbiorca. Tu już są rozważania wyższego rzędu. Prosty i zwykły odbiorca raczej myślałby o sercu jako siedlisku wyższych uczuć. Oczywiście nie potępiam Twojego odbioru wiersza, ale mnie "mózg" trochę razi. Mam do tego prawo? :)))
Pozdr.

Opublikowano

-dobrze użyta, dwuznaczna żółć
-zbędna inwersja w 5 wersie --> wplecione we włosy (nie we włosach!)
-kaskady i strumienie zawsze spływają w dół, więc pleonazm
(lub inaczej masło maślane)
-wielokropki w wierszach muszą mieć naprawdę mocne uzasadnienie,
w przeciwnym razie sugerują, że autor nie wie, co chce powiedzieć
-"bez ciała, bez ducha" ("bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy" :)
-w drugiej połowie wiersz wyraźnie chyli się ku upadkowi.
Końcówka z mózgiem fatalna. Jednak rozumiem przekaz, mimo że
niezręcznie dobrałeś słowa. To już coś :)

Nie mogę powiedzieć, że to dobry wiersz, przykro mi.
Ale nie przejmuj się, niezwykle trudno jest napisać wstrząsające dzieło o wartościach uniwersalnych :)

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jak mówi pismo święte   -  bóg pracował tydzień mozolnie, by potem rzucić robotę  ze wstrętem, i wziąć wolne.   Jak tak to Trza intelektu kota, by dziś klepać   koronek tasiemce do tego,  któremu tak zbrzydła robota że dzień cały  pod zadkiem trzyma ręce.   Wieki wieków od poczęcia Adamostwa   sobota  jest dniem człowieka,  a niedziela boga.  W sobotę w prawie  byczy się człowiek,  a w niedzielę  w prawie byczą się oba.   +++++.+++ Śmierć to instynktowna trwoga. Na myśl, że jest już  u progu tuż,  ludzie tak głupieją,  że nawet papież zaczyna wierzyć w boga  i to samo radzi dobrodziejom.  Co świadczy tylko o tym, że wiara jest funkcją (użytecznej) głupoty.
    • @Annna2 dziękuję 
    • kocham cię — nie w czasie, lecz w szczelinach między sekundami, gdzie myśl jeszcze nie wie, że jest myślą a oddech to tylko cień płuc, których nigdy nie dzieliła odległość czuję cię, jak puls w skórze planety jak dym wspomnienia na języku snu jak światło, które nie zna źródła, a jednak prowadzi tęsknię, ale nie linearnie, tęsknię spiralnie, jak galaktyka za własnym środkiem jak echo, które szuka głosu którego nigdy nie było twoje imię, to nie litery, to ciąg drgań we mnie, które kładą się w poprzek języka i cicho kruszą alfabet przyjdź, nie po ziemi, ale przez miękkie granice istnienia, gdzie nic nie dzieli „ja” od „ty” a „my” nie potrzebuje zgody bo jesteś: nie obok nie naprzeciw ale we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę    
    • @Annna2   Tu nie chodzi o sąd, tylko: o merytoryczną krytykę - ludzie ograniczeni intelektualnie każde fragmenty z Tory, Talmudu, Pisma Świętego Nowego Testamentu i Koranu - będą próbować dopasować do współczesnej rzeczywistości, a rzeczywistość jest taka: czy stado much, które leci do każdej kupy - ma rację? Inny przykład? Dla sekt monoteistycznych Dekalog jest świętością, tymczasem: to nie ten tam na górze dał ludzkości Dekalog, tylko: stworzył go Mojżesz na podstawie obserwacji zachowania własnego ludu.   Łukasz Jasiński 
    • @Annna2 Miałam na myśli tęsknotę - dla mnie to też odcień miłości. Gdybyśmy chcieli wszystkie jej odcienie ułożyć na wachlarzu, to począwszy od czci, uwielbienia, podziwu, empatii, współczucia, życzliwości, tęsknoty... i litości, tej szlachetnej  - to nadal wszystko wchodzi w jej skład. Nie wymyśliłam tego, tylko zakreśliłam sobie ołówkiem, w powieści Nędznicy, Wiktora Hugo - i zgadzam się tym. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...