Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w Polsce centralnej geometryczna anomalia
czyli sam środek końca
z dala od morza i rzeki
bez nadziei na potop sprawiedliwości
dziecko szukające w beczce
ratunku przed łowcami skór

albo może pąk kwitnący
przemysłem pomnikowym
(bądzcie pomni zapomnieć
o przemysłach dochodowych)

albo wirus w kanalizacyjnej
tętniącej smrodem limfie
na który mam tylko
leukocyty artyzmu
i podróżny pavulon

znowu czekam
Łódź umiera arytmią
przystanków tramwajowych

Opublikowano

Czytałeś może "Ziemie obiecaną"? To też o Łodzi. Teraz nie mogę takim epitetem jej zaszczycić, więc wyszukałem jakiś adekwatny do sytuacji, w której prezydent miasta całą kadencję buduje pomniki Żydom. Stąd "obrzezana". Mam nadzieje, że zostane oskarżony o anty-kropiwnicyzm, a nie semityzm.
Innymi słowy tak: chodziło o przymierze:).

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ależ mi pojechałeś. :) 'Ziemię Obiecaną' czytałem z zapartym tchem, ale nawet, gdybym nie czytał, to jak mógłbym nie skojarzyć analogii?

Dobra. Sprecyzuję. Obrzezanie przywodzi mi na myśl przymierze z Bogiem. Bo jeśli pozostać przy samym przymierzu, to owszem, wszystko trzyma się kupy. Stąd powyższe pytanie: czy przesadzam?

Oczywiście, że anty-kropiwnicyzm. Mogę nawet przyklasnąć. Problem w tym, że myśl ta może być nieczytelna dla nie-łodzian. Zastanawiam się, czy trzecia strofa trzyma się głównego przesłania.

Poza tym wiersz jest taki... przemysłowy, przemyślny... no, jednym słowem: łódzki. // 51
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



niestety nie tylko Łódź Oskarze :)
nawet się tu zatrzymałam, ciekawe czy ze względu na tematykę (jeszcze bliską) czy też wykonanie, bez roztrząsania-

pozdr. agnes
Opublikowano

myśl dla nie-łodzian czytelna
o ile są czytelnikami gazet:P
ja chciałbym też wspomnieć o różnych konotacjach obrzezania
to nie jest tak, że po prostu przymierze — symbolika pierwotna jest tu mniej ważna dla odbiorcy, chciałbym też zwrócić uwagę na brzmienie wyrazu: „obrzezany”, „ziemia obrzezana” brzmi jak szczyt ohydy
z drugiej strony mamy konfrontację z ziemią obiecaną, czyli „a miało być tak pięknie”, czyli kiedyś Łódź była wielka, z małej osady w ciągu 50 lat powstało wielkie miasto, w którym współżyły 3 kultury, przyciągało do siebie ludzi obietnicą pracy, spokojnego życia, teraz co najwyżej zapełnia pociągi kursujące na linii Łódź-Warszawa
to kontekst społeczny
kontekst polityczny — przecież dziś, nie tylko w Łodzi, bardziej się opłaca np budować pomniki i robić wielkie widowiska, niż zająć się faktycznymi problemami, robić szum i kreować się na obrońcę moralności na kształt niemal Prymasa, krzycząc „non possumus” w kwestii jakiejś parady na ulicach miasta
a w karetkach podawano ludziom śmierć, życie przelicza się na pieniądze i to tragicznie śmieszne
nie łudźmy się, Oscar, to dla ciebie tylko przystanek
niestety, nie ma na co czekać

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ależ mi pojechałeś. :) 'Ziemię Obiecaną' czytałem z zapartym tchem, ale nawet, gdybym nie czytał, to jak mógłbym nie skojarzyć analogii?

Dobra. Sprecyzuję. Obrzezanie przywodzi mi na myśl przymierze z Bogiem. Bo jeśli pozostać przy samym przymierzu, to owszem, wszystko trzyma się kupy. Stąd powyższe pytanie: czy przesadzam?

Oczywiście, że anty-kropiwnicyzm. Mogę nawet przyklasnąć. Problem w tym, że myśl ta może być nieczytelna dla nie-łodzian. Zastanawiam się, czy trzecia strofa trzyma się głównego przesłania.

Poza tym wiersz jest taki... przemysłowy, przemyślny... no, jednym słowem: łódzki. // 51

Wydaje mi się, że będzie czytelna dla każdego, kto ma coś wspólnego z tematem. A dla innych? No cóż, symbolika z definicji chyba zakłada, że odbiorca musi coś wiedzieć i samemu zasocjować. Nie moge podać pełnej dyskrypcji problemu, gdyż to nie publicystyka. Mam rację? Starałem się jednak, aby wiersz pozbawiony nawet tego anty-wiadomo ciągle pozostał łakomym kąskiem dla czytelnika (a jak wyszło, to widać:)).

Z tym pojechaniem to jest tak, że po wątku "Młoda Polska forumowa", zapragnąłem stanowić przykład klarownych i niepozostawiających watpliwości komentarzy, nie stroniących od autointerpretacji, które mają dowieść, że jeśli utwory mają sens "od A do Z", to ten sens można wykazać. Wcale nie wątpiłem w Twoje oczytanie:).
Opublikowano

na pohybel "kropkowi"
choć jestem zwolennikiem prostych rymowanek ten wiersz trafia do mnie w całości i żałuję ,że nie zrymowałem jeszcze pavulonu i kropka ale przyjmuję ten tekst jako inspirację
brawa dla autora
z poważaniem zgierzołodzianin

Opublikowano

widzisz oskarku? masz na forum nastoletnie fanki ;P, go get her son.

mnie sie nawet podoba, mimo że nie tego oczekuje od poezji, nie satyr, nie opisów karykaturalnych i groteskowych, bo ile można? a widze że to już kolejny taki twój wiersz. ale odklejając ten od raszty jest całkiem udany. przyznam że chętnie zobaczyłabym coś bardziej lirycznego spod twojego pióra ;].
pozdrawiam heteręką ;P.

Opublikowano

cos bardziej z ciebie. nie mówie tutaj o sercach i łzach ;P poprostu coś z głębi, zakładam że twoja głebia jest niebanalna i umiesz to umiejętnie przedstawić. ale jesteś tylko facetem, nie mnożna od ciebie wymagać żebyś wylewał sie emocjonalnie ;P, nie żebym była seksistką czy homofobką ;]. pozdrawiam zgryźliwie

Opublikowano

nie rozumię, jak można tak ślepo patrzeć
Drewniane palce chyba mają drewnianego właściciela
przy tak powierzchownym podejściu do czegokolwiek chyba nie warto zabierać się za NIC
Bardzo soory pozdro-Drewniane palce

pozdrawiam OSKAR DZIKI
p.s. życzę tej samej wyobrażni ,siły twórczej przy kolejnych odsłonach meandrów
życia

Opublikowano

Madziu, ja tak się zastanawiam nad Twoim nickiem i dochodze do wniosku, że nie jest on zbyt pragmatyczny, a będzie na dodatek kłamliwy za (jak mniemam) niecały rok:).

Dzięki za udział w dyskusji (jeszcze bardziej, że po sympatyzującej stronie), ale DP troche wie co mówi, bo jest prawdą, że bliżej mi do intelektualisty-lingwisty-kontestatora, niż do tego, o czym ona marzy, czyli do Pawlikowskiej. Problem polega na tym, że ja twórczością tej ostatniej gardzę jak niczym innym w literaturze (o ile literaturą potrafie gardzić).
Pozdrawiam.

Opublikowano

Witaj ponownie

nick jak nic (przeczytaj mój limeryk ''Magia xxi wieku) zrozumiesz bo Bystra Bestia z Ciebie
a może porostu- wybiła mi już 30 , czasami ludzi trzeba zmusić do myślenia-sprowokować ,
ale niektórym już nic nie pomoże, skoro aktywizują jedynie swoją głupotę.
''Człowiek niewykształcony-idiota na wlasna rękę'' (...)
i może nawet nie chodzi o fakultety,życie-życie i choć odrobina wyobrażni.
Degustują mnie niektóre koment. ,ale są to najlepsze ''wiersze o nas samych''
MAGDALENA13-to forma nie treść
cześć pozdrawiam /zimno/

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija chcę być, będzie fajne grono ludzi, może uda mi się z urlopem. Jesteś młodsza ode mnie, to jesteś młoda:) księżulkowi się podobasz:)
    • Tęsknię i wierzę, mam nadzieję W zielone lata czas dokonań Spojrzenia których sam nie zmienię Niepokój oczu i przekonań   Wciąż jest mi bliżej do miłości Pomimo złego świata chłodu Spokoju chcę i normalności Unikam wojen śmierci głodu   Przez noc w poezji zanurzony Odważnie mówię o swych lękach Kolejny raz tekst odkurzony Artykułuje dziś w piosenkach   Mnie wciąż jest bliżej do spotkania Utkany z czasu w tajemnicy W ciemności w której serce składam A strat nikt nigdy nie obliczy   Znowu więc bawię się myślami Stąpam po cienkiej linie pragnień Wychodzę w noc idę śladami Dawnych wędrówek pośród marzeń
    • @violetta Pamiętam opowiadałaś o weselu w pałacu... będziesz księżniczką. Ja się zestarzałam przy robocie ale chociaż mankiety sobie z ozdobnego materiału uszyłam...
    • Tak sobie dzisiaj myślałem o tych zasadach które napisała Alicja i o tym co pisze Naram-sin że dla niego liczy się forma wiersza kunszt popranego pisania a nie treść. Ja nie mam zielonego pojęcia o tych zasadach które obydwoje znają na pamięć. Dla mnie nawet najsprawniej zrymowany wiersz ze wszystkimi zasadami i formami jak do mnie nie przemówi jest tyle warty co dziesiątki wspaniale rymowanych wierszy które zapełniają mi półki w biblioteczce, do których już nigdy nie zajrzę. Natomiast czytając wiersz niech i on będzie z połamanymi rymami nie trzymający się żadnych zasad ale który przeczytam i wywoła u mnie uczucia, który poruszy moją wrażliwość nie wiem na miłość, na współczucie, na piękno na artyzm, będzie słowem które do mnie prawdziwie przemówi, będę go cenił ponad poezję sprawnie zrymowaną ale nie niosącą dla mnie tego co w poezji cenię najbardziej. Jest nią spokój, który niesie po ciężkim dla mnie dniu lub pozwoli mi zapomnieć o otaczającej mnie niesprawiedliwości lub niosący jakieś przesłanie czy filozoficzną myśl, tego szukam na portalach z poezją i to odnajduję między innymi i w twoich wierszach. I naprawdę nie neguję że są ludzie którym nie podobają się takie połamane rymy, że przekreślają wiersze w którym rym z pierwszej zwrotki jest inny w drugiej zwrotce bo ten wiersz ktoś napisał tak jak czuł a ja go zinterpretowałem jak chciałem i dla mnie to jest wartością najwyższą.
    • @Ewelina braki prawdziwych kościołów:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...