Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nie przepraszać

Natalia Irlandia
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Natalia Irlandia

Natalia Irlandia

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jednak niewypowiedziane
cóż mi zostało
przepraszam?

człowiek niech się nie poniża

tak się czasem słabość
dosłownie słabością wyraża
choćby ją wsciekłość
miała uciszyć

jednak nie podołała

to nie Twoja wina
że ja nienawidze siebię

przepraszam

jasiu zły

jasiu zły

Opublikowano
Opublikowano

Kiepsko, kiepsko. Był tu koncept (nienajlepszy, ale był), ale zabrakło wykonania (wszystko zawaliła pointa). Poza tym wiersz się koszmarnie czyta, a to przez nagromadzenie wymagającyhc wysiłku artykulacyjnego słów.

"słabość
dosłownie słabością wyraża
choćby ją wsciekłość
miała uciszyć" - tyle tutaj obok siebie dźwięków frykcyjnych, lateralnych itp, że czytając na głos bardziej trzeba się skupić na wymowie niż na rozumieniu i idzie to topornie. Owszem można zachowywać jakieś brzmienie poprzez wciskanie podobnie brzmiących słów, ale nie o takiej różnorodności dźwięków. Nie chciałabyś tego usłyszeć w deklamacji Stefana Mullera :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Wiesław Jasiński
      ty i ja

      Przez Łukasz Wiesław Jasiński · Opublikowano

      Dzień dobry, pani Agnieszko, już wróciłem z Wojska Polskiego - dostałem wezwanie na trening i gdyby pani była zainteresowana, serdecznie zapraszam na mój kolejny wiersz, który przed chwilą opublikowałem.   Łukasz Wiesław Jan Jasiński Herbu Topór 
    • Łukasz Wiesław Jasiński
      In gloriosa mortem heroum

      Przez Łukasz Wiesław Jasiński · Opublikowano

      In gloriosa mortem heroum*   I to już niedługo biała pani z białą suknią w biały dzień zacznie zbierać wybielałe żniwo i to nie za długo blada pani z bladą lutnią   jak bordowa matka z rubinową kokardką płatkami szkarłatnych róż złączy różane ogniwo: oj, bordowa matko, oj, bądź mi kochanką   w błękicie fioletu - w niebiańskiej ciszy i szafirową klepsydrą leniwą - Niwą w lazurowej niszy...   *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor:   Łukasz Jasiński (październik 2025)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Annna2
      Pan Cogito

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  wiesz Robert jestem w szoku, i nie wiem co napisać, po prostu nie wiem. Przeczytałam ten list i kropka dalej nie wiem. Bo powinnam napisać, że wiedziałam, ale nie, nie wiedziałam. Choroba, to wiedziałam, a jego zachowania zakładałam że są wynikiem choroby, wojny. Jest taki wiersz Kołatka, długo zastanawiałam się znaczenia uderzania w deski. Myślałam, że to odniesienie do Boga, imperatyw kategoryczny, moralny. Nie napisałabym tego wiersza, gdybym znała treść tego wiersza, a jeśli już to inaczej. Muszę jeszcze dużo przemyśleć (że wciąż tak mało wiem). Może powinnam bardziej zwracać uwagę, jakim człowiekiem był poeta,  autor.   Dziękuję  
    • Migrena
      ty i ja

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta
    • Robert Witold Gorzkowski
      Pan Cogito

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski tak to brzmiało w liście, a w opisie siódmej bitwy pod Troją to brzmi tak: … aby zmóc przerażenie olbrzymią tarczę krzyku podnoszą nad sobą Grecy. Bitwa jest wielka i piękna. Wrzawa tak miła bogom jak tłuste mięso ofiar. Rośnie w górę i w górę dochodzi do boskich uszu. Różowych od snu i szczęścia więc schodzą bogowie na ziemię.  @Robert Witold Gorzkowski i teraz na koniec puenta:   „Jest tyle miejsc zdobytych, widzianych. Italia, Hellada, czy "Martwa natura z wędzidłem". "Wysoko w górze- on", już nie wiem czy to zdumienie, zdziwienie- ono przecież też istnieje. Herbertowskie wołanie ze wzgórza Filopapposa- "on'! Widać, co, kogo, gdzie. A może to tylko błysk uporządkowania, tam leżą estetyk wszelkie doznania.”   To prawda Aniu ale każdy tą estetykę po swojemu interpretuje. Ania jako estetyczne doznania, Herbert jako głos z Akropolu, Freud jako parapraksje, a ja jako poszukiwanie wczorajszego dnia.  Super wiersz można go jeść łyżkami.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...