Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dostałam owoc miłości…
Podarowali mi go…
Rzucając…
Tak mimochodem
Tak jak…
Rzuca się słowa na wiatr…

Pielęgnowałam go…
Kilka wyszeptanych słów,
Uścisków dłoni…
Na powitanie i pożegnanie.

Lecz przyszedł nagle…
Jak w złym śnie
Brutalnie wydarł owoc z mych rąk.

Rozdzielił go na pół,
Ręce mu nie zadrżały!

Swą część wyrzucił.
Leży gdzieś…
W szczerym polu?
Na dnie morza?
U zbocza góry?
Tam gdzie pomknęła wraz z wiatrem.

Taka…
piękna, dojrzała soczysta…

Drugą dał mi..

NIE MOGĘ JEJ PRZEŁKNĄĆ!

Opublikowano

powiem tylko tyle, że od krytykowania mnie to ty nie jesteś więc sobie daruj, a jeśli masz coś do powiedzenia to to uzasadnij bo takie słowa jak chłam to ja też znam i wiele gorszych też a ty skoro masz grupke wzajemnej adoracji to gratuluje ja czegos takiego nie potrzebuje

Opublikowano

podczas wystawiania wiersza na forum publiczne, chyba wpadło ci do głowy, że będzie on poddawany ocenie i nie zawsze będzie ona pozytywna? odrobine samokrytyki, twój wiersz jest banalny, metafory których użyłaś są już dawno zużyte i przejadłe, ale skoro tego nie widzisz to nie mój problem. być może to "cudo" ma podwójne dno, bo znaczenie którego ja się dopatrzyłam (a nie trzeba było się wiele przyglądać) nie jest zbyt głębokie, a już na pewno nie ciekawe ;)

wybaczcie, że odrobine wcinam się w waszą, dopiero co rozpoczętą, rozmowę, ale dzisiaj wszystko mnie irytuje i jestem głośna ;)

Opublikowano

JA NIE POWIEDZIAŁAM ŻEBY GO NIE OCENIAĆ, TYLKO NA TEJ STRONIE 1.PODOBNO OCENIA SIĘ WIERSZ ANIA AUTORA 2. PODOBNO POWINNO SIĘ NIE ROBIĆ TEGO NA ODWAL SIĘ, TYLKO DAĆ UZASADNIENIE. To był mój pierwszy wiersz na tej stronie a odrazu mnie zjechaliście od tak sobie a to co napisałaś blady paznokciu (pozdrawiam)to mogłaś napisać odrazu.
a po 3 to to są debiuty:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...