Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Świat bez historii

Seweryn Muszkowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Seweryn Muszkowski

Seweryn Muszkowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziecko oparzone ogniem,
Od ognia będzie stronić.

Dziecko było ciekawe ognia,
Nigdy jeszcze go nie przeżyło.

Czy zatem wolne pokolenia,
Do Ognia będą zmierzać ?

Dziecko nie słuchało Matki,
Zabawki - świat fascynacji:

"To nic wielkiego dotknąć ognia",
Czy im wystarczy nasza wiedza?

Dziecko poczuło ogień; od ognia rękę zabrało;
Czy będzie czas... ktoś zdąży się opamiętać?

Jak Rzym niegdyś potężny! --
Odrzucał ognia wielkość.

Egipt wspaniały - skłonił się w mrok,
Bizancjum... Persowie ...

Przecież dziś inny Ogień...
Przecież to era bomby atomowej.


[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 25-10-2003 16:23.[/sub]

natalia

natalia

Opublikowano
Opublikowano

Pierwsze trzy dwuwersety bardzo mi się podobają, bo poruszasz świetny temat w prosty sposób.
Kolejne trzy zadają pytania, na które myślę, że odpowiedzi udzielić trudno....w sumie..nawet jeśli ktoś się opamięta....to co po tych paru osobach? a nawet jesli i to byłyby tysiące, miliony....to i tak wystraczy jak wiemy zaledwie garstka osób, które pohamować się nie potrafią...
następne dwa..poruszają przykłady z historii...parę słów i wiemy o co chodzi :)
i ostatnie słowa....
nieukrywam, że jeśli zestawić je z resztą - to przerażające.

"Świat bez historii"...no nie wiem, ale wydaje mi się, że właśnie poruszasz temat historii....jak wiadomo historia lubi się ona powtarzać....jest dość cykliczna...Świat kręci się wokół niej... bez niej chyba by Świata wogóle nie było....

Teraz zbieram wiersz w całość iii
podoba mi się :)...... szczególnie początek i zakończenie.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio w Warsztacie

    • CaiusDraxler
      W pułapce Napierały: Taniec z potworem

      Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierały trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i  konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierały

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Życie w jego świecie to bajkowy taniec, pełnia radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykanie oporu.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
      0

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...