nadzieja

[janko]

skąd ta nadzieja że jeszcze raz dotknę
oczu twych płomień barwę słów usłyszę
a puls księżyca w poświacie wieczoru
będzie jak wtedy z mgły wyławiał ciszę

jak piórko ptaka zgubione na wietrze
niepostrzeżenie przebiegłaś mi drogę
niosąc w ramionach żar słodkiego lata
i chwile szczęścia tak bardzo mi drogie

[Piotr Sanocki]

Interesujący. Wszak nie zanudza. Zalatuje za to zapachem banalności. Ale zakończenie na szczeście uratowałeś, bo zapowiadało się źle. A zapowiadało się tak, bo treść jest trochę na pograniczu kiczu.

Uważaj na typowe słówka:

"nadzieja", "twych", "w ramionach", "szczęścia"
Uważaj, bo ze marzeń możesz stworzyć koszmar ;)

Za to przyciąga delikatność.


Pozdrawiam serdecznie

[Marian Koń]

po cóż te "i" w wersie ostatnim ??

[Roman Bezet]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oj, oj, oj - granice ;)
płynne, zatarte - moim zdaniem autor nie uratował tekstu: chlup w wodę kiczu (mimo slodkiego żaru lata, mimo drogich chwil szczęścia - a może przez nie?) ;)
pzdr. b

[Leszek]

Zgadzam się z Piotrem. Dodałbym na plus klimat, natomiast przy takiej małej ilości rymów powinny one być dopieszczone i zamiast usłyszę-ciszę wolałbym np jakiś rym niedokładny. Pozdrawiam Leszek