jesień

[dytko]

na złość
zatrzymałem się na wierzchołku ziemi
gdzie panuje ciszostan
nawet spadające ptaki
uśmiercone brakiem skrzydeł
naiwnie
chwytają się jesiennych liści

złapałem srokę za ogon
dziobiąc jej ślepia

jesień opadła na stałe
jak sklejona szata drzewiasta
na litość boską
samymi skrzydłami
wiosny nie uczynię

[Messalin_Nagietka]

Dytko - nie wiem czy żeś poza granicami – bo gubisz polskie znaki diaktryczne – luksie „ciszostan” – kiedyś też przymierzałem się do wyrażenia „ciszyna” – z uśmiechem – piękne to choć doróbki by się gdzieniegdzie przydały
pozdrówko MN

[Piotr Sanocki]

Z początku ciekawie, ale od czwartego wersu coś się zaczęło psuć:

"nawet spadające ptaki
uśmiercone brakiem skrzydeł
naiwnie" - tutaj jest troszkę banalnie. Najbardziej zwraca na siebie uwagę te "uśmiercone".

Potem:

"zlapałem sroke za ogon
dziobiąc jej ślepia" - wydaje się nie pasować do reszty, jakby wyrawane z konekstu zdanie.

Zakończenie jest świetne. Tam raczej nic bym nie zmieniał. Tylko początek jest słaby.


Pozdrawiam serdecznie

[dytko]

Panie Messalinie, tos to wyczul mnie na odleglosc, bo wierszydlo plotlem za granica i okazalo sie ze znaki pogubione, zaraz poprawiam, co do tresci, musialbym pomyslec co wywalic a co zmienic, ale serdeczne dzieki za wskazowki

pozdrawiam

dytko

[simon thot]

a mi się podoba i to bardzo :)

[Iza Smolarek]

czy znajdzie się choć jeden wiersz o jesieni, w którym nie zostanie użyte słowo: jesień?

Pozdrawiam,

płonna Kura

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dytko - bądźmy na Ty
pozdrówko MN