Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie mam więcej wymagań od miniatury. Chyba najlepszy wiersz od kilku dni w tym dziale. Treściwy. Czuć lekkość pióra i umiejętność oszczędnego doboru właściwych słów. Pozdrawiam. // 51

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz, wbrew pozorom powstawał bardzo długo- starałem się zawrzeć tylko to, co niezbędne- cieszę się, że się udało.

Dzięki za odwiedziny i komentarz

pozdr.

Fei
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rozumiem zarzut- do spacji mam po prostu sentyment, tak to „czuję” i nie zawsze potrafię wytłumaczyć, czemu właśnie tak to „wygląda”.
Chciałem w ten sposób podkreślić omawiany dwuwers, jednocześnie dając czytelnikowi wytchnienie.
Wysunięcie, może być także tropem, że nie tylko sens wypływający z dwóch pierwszych zwrotek „jest zależny od…”

pauza, ale i podkreślenie
innego wytłumaczenia chyba już nie znajdę ;)

Pozdrawiam serdecznie

Fei
Opublikowano

Hmm, zatrzymałeś mnie, jako że o upadkach i wpadkach też napisałam coś nie tak dawno, ale chyba uciekł mi z warsztatu albo był gdzie indziej. Dlatego ciepło mi się zrobiło i postaram się dopowiedzieć żeńskim głosem coś do Twojego, jak tylko będę mogła - jeśli pozwolisz - serdecznie pozdrawiam Arena

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jak najbardziej- pozwalam (jeśli w ogóle jest na co „zezwalać” ;), mam też skrytą nadzieję, że wzrost ciepłoty Twojego ciała równoznaczny jest z podobaniem się tego tekstu ;)

Serdecznie

Fei

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...