Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie wiem czemu, ale zrodziła się dyskusja o książkach Coelho : ( To nie tutaj!
Z tego co wiem to Almanach umarł śmiercią naturalną.
Co do pomysłu – a czy wszystkie wydawane książki przedstawiają wysoką wartość. Ludzie wydają takie beznadzieje że się w głowie nie mieści. Nie wiem jak w Poezji, ale na Prozie jest wiele bardzo interesujących tekstów.
Forum jest opanowane przez poetów – to wy, niezwykle licznie, tworzycie tutaj poezje, a potem nazywacie to tandetą, gniotem itd. itp. Dla mnie to nie halo.
Zwracam się więc do Prozaików- grupy mniejszej, ale jakże wartościowej. To ma być Proza przeplatana klimatem, bądź tematem Poezji podobnym do tekstu.
Uważam, że czytelnicy zawsze się znajdą. Sztuka nigdy nie umrze – w takim razie odbiorcy sztuki także zawsze gdzieś będą.
Najlepiej powiedzieć, po co, beznadzieja, głupi pomysł. Krytykuje się najłatwiej!

Opublikowano

przeczytałam wszystkie komentarze...uważnie
internetowa książka ! a z czasem rzecz biorac optymistycznie papierowa!
Adam jesteś młody, pomysłowy, z głową jak walizka, pełna pomysłów.
POPROSTU stwórz własną stronkę w internecie i zaproś prozaików do wspólnej przygody literackiej! możesz tego dokonać i poprosić admini. do pomocy i współpracy lecz trzeba coś mieć/ wstepny zarys, projekt/
pozdrawiam

Opublikowano

Tak sobie czytam te komentaże i wychodzi na to że własciwie wszystko co inni piszą to gnioty kicha i nie wiadomo co . No może i tak jest . Ale jeżeli ktos zaczyna pisac to nie po to żeby zyskać sławe . To są ludzie którzy coś czują . Może nawet nieraz nie potrafia tego do konca przekazac . Ale zamiast sie z nich wysmiewac moze ktos im pomoże , pokaze gdzie tkwi błąd . A wtedy faktycznie może powstac tomik pod tytułem 'Ból" "Radość " czy coś w tym rodzaju . W sumie zawsze prościej było wyszydzic

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pod wiekowym ciałem świat mój zawirował  rozlał się pod sufit i jak morze szumi oczu twoich błękit rozpromienił nicość  roztrzepał powieki obficie zrumienił.    Natarł z siłą wzgórki drodze się pokłonił  jak spóźnione płatki spadały do dłoni  jak spragnione kwiaty soki zasysały tak widziałem głębię w świetle nocy stały.    Trwały ideały waliły pomniki  przez rozgrzane tafle serca przebiegały  tak zaległy w sobie jak pooddychały mocą dłoni wzeszły i razem dyszały.    
    • Wokół sami czerwonoarmiści... Brudni, zawszeni, pijani, Zewsząd słychać głośne ich krzyki, Przecinają pochmurne niebo z ich pistoletów strzały…   Zewsząd same przekleństwa, Wzajemne głośne się przekrzykiwania, Prymitywna sowiecka dzicz rozochocona, Mająca w pogardzie boskie i ludzkie prawa…   Szorstka dłoń zaciśnięta na szyi, Bezlitosnego oprawcy wzrok dziki, Potęgujące grozę rubaszne ich śmiechy, W rosyjskim języku chamskie docinki,   Brzuch przyciśnięty kolanem, Wszelkie wyrwania się próby daremne, Miotane wściekle wyzwiska obelżywe, Przesuwające się po ciele brudne ich ręce,   Nieznośny odór samogonu, Smród ruskich papierosów, Z spękanych i obślinionych żołdaków ust, Budził stłumiony wymiotny odruch,   W twarz wymierzony policzek, Młodej dziewczyny urwany jęk, Zdarty z szyi złoty łańcuszek, Wokół na ziemi guziki rozsypane…   A z tysięcy bezbronnych Polek oczu łzy, Zdławiony szloch w gardle więznący, Dłonią na ustach stłumiony krzyk, Pośród bezmiaru okrucieństwa płacz cichutki…   Pomocy znikąd!... A wokół sama sowiecka swołocz, Do skroni zimna przyłożona broń, Zadany pięścią bolesny cios…   I tylko cicha paniczna modlitwa, W sercu z wolna gasnąca nadzieja, Gdy każda niepewności sekunda, Zdawała się całą wieczność trwać…   I tylko strach paniczny, Nieludzki, odbierający zmysły, Wbijając się swymi szponami, W umysły dziewcząt przerażonych,   Serce każdej z nich przeszył, By wkrótce w wspomnieniach bolesnych, Przez resztę życia się tlić, Pozostając ukryty w podświadomości…   Bezmiaru nieludzkiego okrucieństwa, Na zajmowanych przez sowietów obszarach, Doświadczyła niejedna młoda Polka, Topiąc swą rozpacz w niezliczonych łzach…   Oswobodziciele rzekomi, Naprawdę mściwi bezlitośni kaci, Zasiali swymi okrutnymi czynami, Strach jakiego niepodobna opisać słowami,   Ludzie ci prymitywni i dzicy, Na polskiej ziemi czując się bezkarni, Niewysłowionych okrucieństw się dopuścili, Zastraszaniem i groźbą zacierając ich ślady…   Lecz nam nie wolno zapomnieć, Bólu tysięcy młodych tych Polek, Które w latach wojny nieludzkiej, Sowieckich żołnierzy padły łupem.   O ich niewysłowionym cierpieniu, Winniśmy dziś mówić całemu światu, Przypominając nieukojony ich ból, Pokłosiem będący zdrady aliantów.   By zachłyśnięty nowoczesnością świat, Choć przez chwilę się zadumał, Nad tym jakie sowiecka Rosja, Piekło tysiącom Polek zgotowała.   By ich niezliczone tragedie, Z historii nigdy nie były wymazane, A krzyż jaki niosły przez całe życie, Dla cywilizowanego świata był sumienia wyrzutem…   - Wiersz poświęcony pamięci kilkudziesięciu tysięcy Polek które w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu padły ofiarą sowieckich gwałtów.      
    • @huzarc idealnie przemawia do wyobraźni. 
    • Karby do gza: zgody brak.     Potworkom Ana: koziołkom smok łoi z oka na mokro. Wtop.     Asa pomaca mop: pomaca mop Asa.    
    • Pyskaty pan: napy tak syp.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...