byc moze

[Tomasz Śmiałowski]

byc moze masz racje
byc moze
lecz to co ja tutaj tworze
to nie jest limeryk bazgrany
lecz wiersz o mym zyciu zachwianym

byc moze sa wazne kalosze
byc moze wazniejsze bambosze
a moze do jasnej cholery
najwazniejsze sa tutaj litery

byc moze te chwile zachlanne
byc moze wepchne je w wanne
byc moze byc moze byc moze
lecz ktoz to odgadnac moze

a ja wisze tutaj nad nocy nocnikiem
i spedzam tu dnie cale ze swoim sennikiem
i wierszy ci pisac niepoprzestane
no chyba ze wiersze te pustka zasiane

i powiem ci moja malutka
ze ta poezja nie bedzie krotka
bo w wierszach zaplatam niestety
ma dusze zawila poety

wiec prosze drzyj z podniecenia
gdy opisuje tu swoje zludzenia
i marsze przez zycie tu kresle
i tobie je cicho podesle

ech wiele napisac bym pragnal
lecz nie wiem niestety kto zgarnal
z mej glowy ten pomysl tak krotki
co mial ci byc wioslem do lodki

bys mogla po falach w glebinach
w mych wierszach plywajac lupinach
tak prosze cie wiec nie smutkuj
bo kazdy twoj smutek jest tez moj

i kazda lza w bolu wylana
bolesnie mi drazy kolana
i gna tak do przodu popedza
choc wiem ze nie jestes jedza

tak prosze daj chwili wytchnienia
nim znow sie rozkreca rojenia
o jasnych twych oczu zachodzie
ja nie chce juz mieszkac w smrodzie