Spaliłem się na stosie!

[Antoni Wachłaj]

Spaliłem się na stosie!

Powabnym nurtem odleciałem w woń,
prochy rozkołysały się nad owocem róży,
a świat pokryła szara mgła.

Lecz w pamięci ludzkiej nic nie zostało,
bo spaliłem się na stosie
i nie krzyczałem!

[Espena_Sway]

heh, jak na debiut to całkiem nieźle :). wywaliłabym ten pierwszy wers, ponieważ za bardzo wszystko sugeruje. czekam na kolejne wiersze, póki co pozwoliłam sobie na 'moją wersję' Pańskiego wiersza. oczywiście jest to tylko subiektywne rozumienie tekstu.

odleciałem w woń
powabnym nurtem
nad owocem róży
rozkołysały się prochy
świat pokryła
szara mgła

w ludzkiej pamięci
nic nie pozostało

'przecież nie krzyczałem'

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

widać, że debiut...
ale całkiem niezły.

[Antoni Wachłaj]

dzieki za propopozycję
ale
oto właśnie chodziło
ten wiersz ma krzyczeć na końcu i początku

[Antoni Wachłaj]

ludzie ja tu debiutuje i nikt nie krytykuje ;)

[Arena Solweig]

Krzycz na początku i na końcu!
Ale skróć wersy – myślę, że treść się o to prosi. Propozycja Espeny podoba mi się, coc „przecież” zmienia sens. Pokombinuj jeszcze, szkoda, że nie jest w Warsztacie. Pozdrawiam Arena

[Antoni Wachłaj]

nie jestem zwolenikiem zmian w utworze
nie można przecież zmieńić uczuć które już mineły

[Michał_Zawadowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oddziel wiersz i uczucia bo inaczej skończysz w psychiatryku albo będziesz pisać grafomańskie gnioty.

a jeśli chodzi o wiersz, hm.. mi tam średnio.
nie lubię krzyku w wierszu, poza tym za dużo słów.

pozdr
mz