Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie istnieje takie cos jak "conocność", kiepski to neologizm i radze stanowczo zrezygnowac z niego.


jest kilka ciekawych pomyslow, jakby chociaz samo wprowadzenie, pozniej lekka rutyna sie wkrada i tak sie rozpanoszyla, ze pomysly poszly sie (ekhm tu mial byc wulgaryzm) i wiersz zrobil sie nudny, radze go dac do warsztatu i poddac obrobce. jak sie postarasz (w co nie watpie) wyjdzie z tego calkiem mila historia.
pozdrawiam
Opublikowano

"pocztówki
zakurzone szuflady
drobne pamiątki" - widzę tu próbę wzbudzenia klimatu - (jeśli tak) nieudaną niestety. Dlacego? Bo prubujesz to zrobić sztucznie. Tzn. sama chcesz wyznaczyć tor którym czytelnik ma się poruszać. To błąd. Jak ma być klimat, to niech będzie przypadkowy. Pisz o czym masz pisać, ale nic na siłę.

Reszta jest dobra. Chociaż (moim zdaniem) zbyt dużo tutaj niedomówień.

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie dla mnie i do wiadomosci, go nie przyjme, chocby nie wiadomo w jakim pieknym i cudownym wierszu mial byc uzyty. bo do Lesmiana i jego neologizmow jest Ci dalej niz blizej.
PS. naucz sie pisac w jednym poscie calosi, a nie odpowiadac w kazdym kolejnym na kazdy post czytelnika bo raz ze moze Cie administracja opieprzyc dwa wkur..jace to jest. trzy - nie uwierzysz jaki ja potrafie byc natretny. i zmien tytul bo nie oddaje za nic słów użytych w wierszu.
serdecznosci
Opublikowano

przepraszam, że się wtrącę, ale bredni żadnych w wierszu nie ma, brednie to pan Cody opowiada. nikt na tym portalu nie dorównuje Leśmianowi, a zresztą takie porównania są co najmniej głupie. co do tytułu sądzę, że autorka lepiej wie czy oddaje on to, co chciała powiedzieć w tekście, a że się nie udało/pan Cody nie dostrzega (niepotrzebne skreślić)...jego problem. jeszcze raz przepraszam za komentowanie komentarzy, ale nie mogłam się powstrzymać- to porównanie mnie rozwaliło.
żyliśmy sobie na tym portalu w miarę spokojnie, zdarzały się spięcia ale bez przesad panie Cody- jak się będziesz pan tak denerwował to niedługo dostaniesz bana. serdeczności

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Dobre! Dylemat   "Poprosiłaś jeszcze, choć cię długo pieszczę. Hańba mi czy chwała to, żeś jeszcze chciała?" - Sztaudynger   I mój limeryk   Kto mieczem wojuje   gdy już osuszył łąki Lichenia meliorant spostrzegł że sucha Renia leży naga w bujnej trawie więc z nią spocił się że prawie byłby mistrz fachu padł z odwodnienia   Pozdrowionka.  
    • Zastanawiam się czy nie warto czasem poświęcić kanon formany dla osiągnięcia lepszej klarowności przekazu. Tym razem odnoszę wrażenie, że forma nieco oksleczyła treść i wyszedł wiersz skłaniajacy się nieco w kierunku dadaizmu, chociaż jeszcze nie dadaistyczny.   Pozdrawiam :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nieprawda - tylko chłodno myślimy Ja dwa razy się szczepiłem i dwa razy chorowałem po szczepieniach - żona też. Moja córka pracująca "na kasie w Lidlu"  ani razu się nie szczepiła i ani razu nie chorowała a zanim nastały pleksiekrany była opluwana jak wszystkie kasjerki soczystą mową klientów - fakty
    • Mam podobne zdanie jak Alicja. Pozdrawiam.
    • I co? Znowu to? Przepadło. Na samo dno. Widziałeś: oczy otwarte. Na zawsze chcesz iść w zaparte?   Rzeczy straszne - z finezją, Połącz rozkosz z amnezją.   Witaj na korytarzu Spodlonych, zbrukanych marzeń. Kolejno przez kotary, Przebądź znów ścieków opary.   I raniąc siebie i Boga, Wykrzeszesz sam z siebie wroga? Czy czaszkę swą obejrzawszy, Zakopiesz, odejdziesz na zawsze?   Przed tobą łzawe strumienie, Ciernie sumienia, kamienie, Co wreszcie spaść chcą z serca. Po cóż nadzieję uśmiercać?   Ocean odkryć niebawem -  Spóźnionyś? - okaże się stawem. A wątłą łódeczką porusza Zmierzwiona, zgubiona twa dusza.   "Stop! Żarty na bok, panowie!" "Łódz tonie!" - kapitan twój powie.   Zatrwożyć wypada słuchacza: Grom śmiechów co nie wybacza, Iskrzący zębami błyskawic, Na dnie kości twe pozostawi   W bełkocie ostatnich wynurzeń Zbyt łatwo okażesz się tchórzem.   Na pamięć chcę poznać swe życie, Nim zniknę w otchłani błękicie.   Dam głowę. Koło obok niej rzucone było ratunkowe.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...