Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

[sytuacja z perspektywy mebli]

Ona_Kot
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ona_Kot

Ona_Kot

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zapach podkrada się, śliwki są takie, jak dawniej
te suszone i jadane w skrytości. Czekolada – gorzka,
gdyby ją rozgrzać miałaby kolor smoły. Prawdziwa.

Kroi chleb, powoli. Lewą ręką odgarnia natrętny
kosmyk włosów i myśl czy czeka. Udaje się nie mrugać,
kolejny raz. Wylewa tylko kawę jakby przez drżenie dłoni
od zawsze dobrze znajomych.

Przesunie kredens, żeby miejsce na ścianie zblakło
jak inne. Tylko jak wytłumaczyć, że każdy brak ma sens
i esencję i zapach – inny. My, meble, mamy już więcej dystansu,
oni tylko czasami śmierdzą. Wyrzucić stare.

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w Z :)

próbuję to połączyć, narazie jakoś idzie powoli :)
coś w tym jest Kocico...chociaż mogłaś to lepiej, ale sza

może daj link do wiersza Włodzimierza?

pozdr. a

PS. kolejne wierszowane dialogi? hoho, co tu się narobiło na tym portalu :)
Samo zło

Samo zło

Opublikowano
Opublikowano

uf...jak to dobrze, że jesteś Kocie, choć trzeba szukać z lupą jak jakiejś perełki (niekoniecznie czarnej). wolę twoje odważniejsze teksty, bo ja uczulenie mam na lipskopodobne zwiewności, aczkolwiek sympatycznie. rozkręca się dość szybko, więc pewnie ciąg dalszy byłby genialny, a że nie ma dalszego ciągu czuję niedosyt. serdeczności nie-na-żart-e

Menkaure Semerkhet

Menkaure Semerkhet

Opublikowano
Opublikowano

Nie chcę być niemiły, ale kto tutaj nie tworzy TWA ??

Wiersz nie jest zły, do mnie nie przemawia, aczkolwiek mozna by się nad nim było zastanowić i go zanalizować w taki sposób, który by miał na mnie jakiś wpływ. Pomysł dobry - ciekawie jest zobaczyć siebie z perspektywy jakiegoś przedmiotu.
Podoba mi się plastyczność...

Samo zło

Samo zło

Opublikowano
Opublikowano

TWA? nie sądzę. przeważnie to jest tak, że jak ktoś dobrze pisze to dostaje przychylne komentarze, przykładem na to jest właśnie Ona Kot, jednakże wysyłając do lektury miałam na myśli calą wierszotekę, a nie ten akurat wiersz, który mssz nie jest szczytem ww. autorki. sorry Kocico za te pogadanki, serdeczności

Lady_Supay

Lady_Supay

Opublikowano
Opublikowano

Kocico, a tak w kwestii wiersza, to nie bardzo mi leży inwersja w I wersie - "zapach podkrada się". Bo gdyby było, np: "zapach podkrada się (jak?) cicho (itp)", byłoby oki, a tak jakoś mi dziwnie.
No i brakuje mi gdzieś przecinka w przedostatnim wersie:
"My, meble już mamy więcej dystansu, "
nie wiem, jak odebrać, czy: "My, meble, już mamy więcej dystansu, ", czy może: "My, meble już mamy, więcej dystansu,"
Poza tym (subiektywnie) oki.

Serdecznie.
su

Ona_Kot

Ona_Kot

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dziękuję wszystkim za udział :]
a tak na marginesie: skąd się ta dyskusja do mnie przeniosła, Samo Zło -> możesz wyjaśnić?
ciekawam początków jak i ciągu dalszego (o ile były, jest ;] )

ukłony od strony kota
co się wcale nie miota

pozdrawiam

Ona_Kot

Ona_Kot

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Lady Supay: racja, racja
chyba zjadłam ten przecinek ;]

pozdrawiam

ps. ooo, tu ',' jest! już wędruje na miejsce

ps2. w kwestii inwersji: a jak się w ogóle można podkradać inaczej niż cicho?
jak się podkradamy głośno - to już są kpiny jakieś albo zabawa

pozdrawiam, powtórnie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      lebioda

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Tak się ma czerwień do zieleni ;) Może to głupi żart, choć może niekoniecznie biorąc pod uwagę wzrastanie kolorów    Świetny wiersz
    • Król Artur
      Senna jawa

      Przez Król Artur · Opublikowano

      Choć wszystkie zmysły zostały wzbudzone, Choć obraz w pamięci wyryty jak żywy, Widok ten sny nakreśliły strwożone, Od snu jest on jednak bardziej prawdziwy.   Prawda oraz fikcja, sen oraz jawa Wyszły naprzeciw sobie na spotkanie. Z natury przeciwna jest ich postawa, Umysł mój wzięły razem we władanie.   Odłamek z przeszłości zaklęty we mnie, Ciężarem swej wagi działa na kroki. Wypalić, zastąpić - wszystko daremnie. Dół go jedynie ugasi głęboki.   Kwiat miałem przepiękny, niespotykany. Pierwszy raz ma ziemia czuła korzenie. Kwiat był przeze mnie czule podlewany I sam wewnętrzne czułem rozkwitnienie.   Na mocy wyroku, obrotu koła, Kary za każdy płatek opadnięty, Susza zapadła wszędzie dookoła I kwiat mój jedyny został mi wzięty.   Jakiś ogrodnik bez twarzy, imienia, Nazbyt prostacki i nazbyt zuchwały Wpadł i kwiat wyrwał bez zastanowienia, Gdy suche korzenie luźniej trzymały.   Wstyd mnie ogarnia, na łzy mi się zbiera. Jak raz jeden w życiu kwiat posiadałem! Widząc, że susza się do gleby wdziera, Ja, o zły losie, ja wtedy stałem.   Krwi mojej nie szczędzi ogrodnik młody, Nożem te same powtarzając ruchy. Kwiatu mojemu swojej dolał wody, A mi raczył dodać trochę otuchy.   Przyjaciel serdeczny, ojciec rodzony, Za bark mnie tak hardo nie podpierali, Jak ten tu ogrodnik, gdy z drugiej strony Ziemię mą depcze, pustoszy i pali.   Niemądry człowiek, nieświadom swych ciosów. Mym będąc oprawcą, podszedł znów blisko. Rozbieżności nie czując naszych losów Chciał mnie pocieszyć, choć zabrał mi wszystko.   I stoi z mym kwiatem ogrodniczyna, Niczym data na pomniku wyryta. Coraz to więcej brać susza zaczyna, A on, jak ja niegdyś, pięknie rozkwita.   Już milszym by były dla mnie wyrokiem Czy krzesło, czy lina, czy nawet kula Niźli tortura okrutnym widokiem, Jak kwiat mój kogoś liśćmi otula.   Cała radość i sens, i zrozumienie, I życie, które tak przecież kochałem Uskrzydlały właśnie inne stworzenie, A ja nic nie mogłem, więc tylko stałem.   Los mi oszczędził kolejnej już kary. Trzyma ogrodnika w zasięgu wzroku. Spotkałem go tylko za sprawą mary, Która wszak prawdzie dotrzymuje kroku.   Susza, która to się we mnie zrodziła, Bezczynność, będąca dzieckiem słabości Ogród mój doszczętnie ogołociła I leżą tam teraz tylko moje kości.   I leżeć będą, wiecznie usychając, Chłostane żałości i smutku żarem Dotyk korzeni w pamięci chowając. Targane takim lub innym koszmarem. 04.04.2023
    • Nata_Kruk
      cisza po tobie

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @A.Between... o looosie... i po co ja to napisałam... :( Masz rację, pisze się to, co się czuje, a że komuś coś się zakręci e Epetynie, bo chwilkę przed czytał też o tęsknocie i spontanicznie napisałam, jw.    O nic Cię nie posądzam, to tylko myślowy impuls, naprawdę..... A wiersz naprawdę podoba mi się, nawet bardzo. My się tu wszyscy.. wierszami..  jakoś poznajemy. Sorry.. jeśli uraziłam.   ps. czy bardzo rozgniewałam.?    
    • iwonaroma
      już niedługo

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      trzeba będzie określić się  wobec formy i treści    al czy człowiek?      
    • viola arvensis
      Miotełka

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Piotr_Nowy miłość pod dywanem? Ciekawe... Na dywanie bylo by jej pewnie lepiej  ale filozofia wiersza swietna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdr.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...