Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
starmosił ślinę w ustach ... poczuł nieświeży smak obiadu ... splunął między róże.

raz - nie potrzebne wielokropki, nie zatrzymują uwagi na poszczególnych zdaniach, ale wręcz utrudniają czytanie.
dwa - wiersze o miłości zazwyczaj powinny być odkrywaniem czegoś nowgo. a tutaj operujesz bądź co bądź schematami.
trzy - kiepski opis inicjacji, erotyk bardzo przyziemnych lotów (zaledwie jedna tysięczna milimetra nad ziemią).

pozdrawiam
Opublikowano

dla mnie totalnie zle
A) nie lubie takiej "szerokiej" formy
B) jak wyzej: zalosne wielokropki
C) nie zgodze sie z opinia poprzednia tylko w jednym: kiedy czytal ostatnio wiersz o milosci ktory cos odkrywal nowego? ale moze ja mam tylko pecha trafiac na banaly...
D) opis jest conajmniej smieszny a chyba mial byc tragiczny

Opublikowano

droga autorko, tak to jest że jak nie ma się odpowiednich środków to zanurzanie w zbanalizowanej scenerii zamienia wierszyk z tragedii w komedię. cały tekścik wywal, a jeśli ma on jakąś wartość (osobistą, bo literacko jest żaden) zamknij w szufladzie na klucz, klucz schowaj do sejfu, a sejf schowaj i zapomnij gdzie go zostawiłaś. serdeczności

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



moze zle sie wyrazilem, bardziej by pasowalo moze wtornosc podana w smacznej formie - ot taki literacki obiadek. nie sadze, zeby mial Pan pecha, po prostu trzeba szukac.

pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

coś próbujesz, dobrze, jeśli się chce wyrazić emocje, to slowa pisane są dobrą formą...

właśnie FORMA, zwróć na nią uwagę.
Twój poprzedni tekst był zapisany podobnie, ale to nie pamiętnik, to Forum poetyckie, czytaj dużo wierszy i zwróć uwagę na zapis, to może pomóc.

Po drugiej szukaj metafor na oddanie swoich myśli bo inaczej nic z tego nie wyjdzie.

widzę że już Ci skopali tyłek, bardzo dobrze, mam nadzieje że coś z tego wyciągniesz....

powodzenia/ a

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




zadnego tylka nie dotykalem ;p ani nie kopalem. sam musialem z mozolem pisac i pisac, zeby do czegos dojsc i wiem jaka to ciezka droga i nielatwy chleb. i nawet dzis zdarza mi sie zachlysnac banalem, bo to takie naturalne, szczegolnie dla ludzi mlodych.



z pewnoscia czytanie duzej ilosci wierszy wspomaga edukacje poety. jesli zaczynasz przygode z poezja, to zacznij ja od wierszy rymowanych - bedzie Ci z pewnoscia latwiej, oczywiscie rymy nie musza byc wyszukane, pozniej mozesz sie przerzucic na wiersze biale (sadze, ze to nie bylaby zla decyzja, bo zalazki widac wyzej. oczywiscie sa to powijaki, ale kazdy z nas zaczynal od zera). krytyke przyjmij bo takowa pokazuje czego uniknac w kontaktach z czytelnikiem, ktory jest najlepszym krytykiem, niz ktos kto patrzy na wiersz tylko z perspektywy odpowiedniego rozlozenia akcentow, wyszukanych metafor itd. czytelnik szuka w poezji czegos w rodzaju "katharsis" od codziennosci.



metafory to trudna sprawa, ale zawsze mozesz korzystac z tych, ktore dawno bryluja w poezji, bo sa znane. nikt na poczatkujacego sie nie obrazi, kiedy znajdzie metafore, poddana kosmetycznej obrobce pod stalowka piora poety; gorzej jak takowa znajdzie u poety doswiadczonego.

pozdrawiam!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zgadzam się w zupełności. ja też caly czas pracuję i uczę się pracować nad tekstem, ale to trwa:) już się nie tłumacz, debiutanci zawsze dostają " po tyłku " ale to pomaga najbardziej, prawda?



nie wiem czy lepiej zaczynać od wierszy rymowanych, w przypadku początkujących, raczkujących wręcz poetów, często wychodzi z tego częstochowa, a autor słyszy żeby koniecznie przestał rymować, bo żeby to czynić trzeba posiadać już jakiś warsztat.



pewne metafory się powtarzają, cóż, nie kazdy z nas jest szczególnie oryginalny i odkrywczy, jednak każdy musi poszukiwać własnego, poetyckiego języka. Jechanie na tzw. obróbkach daleko nie zaprowadzi. Przecież kazdy z nas (chyba) dużo czyta, znamy to co powtarzalne i już nas nie zachwyca

pozdrawiam również
miło było podyskutować
buźka/a

ps. poczekajmy na autorkę
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zgadzam się w zupełności. ja też caly czas pracuję i uczę się pracować nad tekstem, ale to trwa:) już się nie tłumacz, debiutanci zawsze dostają " po tyłku " ale to pomaga najbardziej, prawda?






nie wiem czy lepiej zaczynać od wierszy rymowanych, w przypadku początkujących, raczkujących wręcz poetów, często wychodzi z tego częstochowa, a autor słyszy żeby koniecznie przestał rymować, bo żeby to czynić trzeba posiadać już jakiś warsztat.



pewne metafory się powtarzają, cóż, nie kazdy z nas jest szczególnie oryginalny i odkrywczy, jednak każdy musi poszukiwać własnego, poetyckiego języka. Jechanie na tzw. obróbkach daleko nie zaprowadzi. Przecież kazdy z nas (chyba) dużo czyta, znamy to co powtarzalne i już nas nie zachwyca

pozdrawiam również
miło było podyskutować
buźka/a

ps. poczekajmy na autorkę



jasne ze dostawanie po tylku zmusza do czegos, bo to w sumie czesc edukacji - nigdy to raczej nikomu nie zaszkodzilo, wiec i nie powinno byc inaczej i w tym przypadku. co do aluzji o wierszach rymowanych - czestochowa zawsze i wszedzie wychodzila na poczatku kazdemu, ale dajmy mozliwosc autorce sprobowania sil. bycmoze to diamencik, ktory trzeba oszlifowac, ale trzeba znalezc odpowiednia szlifierke i wzor w jaki moze sie wpasowac. ja tez zaczynalem od wierszy rymowanych, tylko pozniej wzielo mnie na biale i tak sie zaczelo, ze teraz rymowane wiersze mnie nie ruszaja - wieksza magie maja dla mnie wiersze biale. a co do samych metafor - powiedzialas co wystarczy na poczatek dla autorki.

rowniez serdecznie dziekuje za wymiane zdan.
pozdrawiam!

ps. racja, poczekajmy na zdanie autorki, bo poki co to my sie za nia wypowiadamy poniekad.
Opublikowano

ja się nie wypowiem :)
może jedynie do tych kropek ... zawsze je robię to jest taka forma odstępu cos jak pauza w muzyce
głupio mi zostawiać zdanie bez znaku interpunkcyjnego na koncu, po prostu

dzięki za wasze słowa, naprawde :):):)
fajnie jest czytać jak się cytujecie i sprzeczacie ze sobą ... załóżcie forum :):)

pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pani Agnieszko istnieja rowniez inne mozliwosci jak to Pani okreslila konczenia zdania. niekoniecznie musza byc te kropki (to na prawde denerwujace). muzyka muzyką, ale od poety wymaga się więcej czułości i dokladnosci niz od muzyka. muzyka to czasem furia, poezja zas to wyciszenie.
my sie nie ponadto nie klocimy, tylko polemizujemy ;)

pozdrawiam serdecznie i zycze sukcesów w przyszlosci!
Opublikowano

ou... ale zdanie zostawia sie zawsze ze znakiem interpunkcyjnym na końcu, i wiesz, ten znak nazywa sie kropka, niech ci nie będzie głupio jej stawiać. co do wierszyka marny ale jak zakładam to debiut. ja zawsze odradzam publikowania na forum pierwszego wiersza bo to bardzo bolesne. to co napisałaś jest pretensjonalne, świadczą o tym wielokropki, ogólnie forma, temat, wykonanie, zwroty, sformuowania jak 'aksamitna róża' itd. zachęcam do dalszych prób, odradzam tematu miłości, tylko sie skompromitujesz. jeśli uważasz że jesteś na to gotowa, zacznij pisać. najpierw czytaj, potem pisz. nic trudnego tylko wymaga samodyscypliny i samokrytyki. pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no to zaraz się pokłócimy:)
nie zgadzam się że od poety wymaga się więcej dokładności i czułości...sama jestem "muzykiem" i wiem ile pracy, czułości, dokładności, cierpliwości a przede wszystkim siebie trzeba włożyć żeby muzka popłynęła tak jak ma płynąć. Poezja poza tym to nie tylko wyciszenie, może być także wyrazem frustracji, furii, złosci itd, należy tylko znaleźć odpowiednie słowa żeby jakiś hip-hop z tego nie wyszedł :)

Pani Agnieszko ! wielokropki są niepotrzebne, wręcz denerwujące jak już zauważył mój przedmówca. Jeśli fraza wiersza zostanie dobrze poprowadzona + dobra wersyfikacja i warsztat pauzy będą naturalne, nie trzeba ich sztucznie zaznaczać. Czytelnik sam je wyłapie, przystanie aby trochę się zastanowić, pomyśleć. Poezja to taka trudna sztuka, że większość zdań trzeba czytać spomiędzy słów. Podobnie z pauzami. Zresztą w muzyce jest podobnie, kiedy ktoś gra Debussego sam musi wiele rzeczt interpretować.

chyba trochę się zapędziłam w tę polemikę
nie zaśmiecajmy wiersza:)
pozdr. ciepło
agnes
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no to zaraz się pokłócimy:)
nie zgadzam się że od poety wymaga się więcej dokładności i czułości...sama jestem "muzykiem" i wiem ile pracy, czułości, dokładności, cierpliwości a przede wszystkim siebie trzeba włożyć żeby muzka popłynęła tak jak ma płynąć. Poezja poza tym to nie tylko wyciszenie, może być także wyrazem frustracji, furii, złosci itd, należy tylko znaleźć odpowiednie słowa żeby jakiś hip-hop z tego nie wyszedł :)
(...)Zresztą w muzyce jest podobnie, kiedy ktoś gra Debussego sam musi wiele rzeczt interpretować.



klocic, zawsze sie moge byle by to klotnia byla na poziomie, a nie tepe wyrazanie swojej miejskiej laciny z podworka. a co do porownania z muzyka - sam kiedys probowalem swoich sil, niestety bez skutkow, dlatego odlozylem instrument i poswiecilem sie, troche innej "muzyce". jesli okresla Pani "hip hop" jako muzyke, to przykro mi to mowic, ale kiepskim Pani musi byc muzykiem, jesli to tylko porownanie zrozumiem a co do wymienionej przeze mnie furii, to wyjasnie, ze moje gusta muzyczne zaczynaja sie wlasnie od muzyki agresywneja koncza na wyciszeniu.
a skrzypce uwielbiam w muzyce ... tylko muzyka wymaga ciut innej interpretacji niz poezja.
pozdrawiam!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chyba rzeczywiście się nie zrozumieliśmy, jako "hip-hop" mialam na myśli kiepski tekst, bo raczej muzyką tego nie nazywam :) i prosiłabym nie oceniać mojej osoby "jesli okresla Pani "hip hop" jako muzyke, to przykro mi to mowic, ale kiepskim Pani musi byc muzykiem" , bo raczej nie ma pan do tego podstaw, skoro nie czyta pan uważnie mojego postu, w szczególności.

gusta muzyczne nie mają tu żadnego znaczenia...przynajmniej tak mi się wydaje

interpretacja, zarówno ta muzyczna jak i poetycka zależy od czytelnika bądź muzyka dlatego trudno je porównywać, mimo wszystko funkcjonują na podobnych płaszczyznach.

pozdr. z prośbą o przeniesienie dyskusji lub jej zaprzestanie bo zaśmiecamy miejsce pod wierszem :)

agnes
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chyba rzeczywiście się nie zrozumieliśmy, jako "hip-hop" mialam na myśli kiepski tekst, bo raczej muzyką tego nie nazywam :) i prosiłabym nie oceniać mojej osoby "jesli okresla Pani "hip hop" jako muzyke, to przykro mi to mowic, ale kiepskim Pani musi byc muzykiem" , bo raczej nie ma pan do tego podstaw, skoro nie czyta pan uważnie mojego postu, w szczególności.

gusta muzyczne nie mają tu żadnego znaczenia...przynajmniej tak mi się wydaje

interpretacja, zarówno ta muzyczna jak i poetycka zależy od czytelnika bądź muzyka dlatego trudno je porównywać, mimo wszystko funkcjonują na podobnych płaszczyznach.

pozdr. z prośbą o przeniesienie dyskusji lub jej zaprzestanie bo zaśmiecamy miejsce pod wierszem :)

agnes

ja gardze antymuzyka jaka jest wymieniony przez Pania hip hop. prosze sie wiec nie obrazic za taka a nie inna opinie, przepraszam rownie za uzycie slowa "kiepska" - zmeczenie daje sie mi we znaki, poza tym zle samopoczucie, ma wplyw. propozycje dalszych dyskusji napisalem w PW.

pozdrawiam serdecznie!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...