Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdzieś w górze klei się mgła do księżyca, my na dole,
przy rowie, przemycamy się w ciszy, a cholerne świerszcze
głaszczą się nogami po nogach. Powtarzamy za nimi
tssss, tssss, ten refren, który mimowolnie w nas wsiąka.

My także wsiąkamy, spinamy parami te coroczne cykady
przekonani, że próbują prowadzić nas w totalne rozkopy
unikamy ich ścieżek, znaczonych głaskaniem.

Mimo to głaskamy się również, gdzieś poza ścieżyną,
nogami, udami, dłońmi; chcemy zawinąć oba języki na raz,
jedną śliną. Pazurami po miejscach ciepłych, tam
gdzie gryzą komary.

Wczepiamy się nietoperzo we włosy, w ubrania aż utrwalimy
każde włókno najmniejsze na błonach. Lecimy, jak mogą tylko
samoloty, z hałasem, z hukiem hiperbolicznie wzrastającym.
Nad dźwiękiem zabraknie nam czasu, żeby łapać powietrze
w malejące płuca.

Chcemy być gatunkiem wymierającym. Chcemy być
pod ochroną.

Opublikowano

Faaajnie. Szczególnie podobają mi się te świerszcze, co głaszczą się po nogach z hałasem.
Kochankowie chyba zawsze chcą być pod ochroną.
Wszystko utrzymane w klimacie, tylko ta ślina jakoś mi odstaje zbytnią dosłownością. Bo języki można rozumieć babelistycznie, a ślina mi to psuje.
Pozdrawiam
Ja.

Opublikowano

no to ja się będę powtarzać; lubię twoje wyśrodkowanie. tym razem też jest wyczuwalne, ale mniej...czasem robi się trochę mdło, ale chwała bogu wygrzebujesz się z tych (jakże na tym forum lubianych) lipskopodobnych pierdół świetnymi frazami np. Nad dźwiękiem zabraknie nam czasu... reasumując- bardzo, jak zawsze zresztą. serdeczności. aaaaaa....słowo 'totalne' brzydkie jest :p

Opublikowano

pani Kotko :)

mam w zasadzie te same uwagi co Jacek, troche za dużo dopowiadasz, widzę że wszystko się zmienia i próbujesz form dłuzszych, ale sama wiesz, że nawet te nie mogą być prze- a raczej do-gadane :)

jest tu wiele niezłych fraz, jak zauważyła pani Samo Dobro, czasem pakujesz się, a raczej rozmarzasz jakby....ale to nie moja sprawa przeciez...

czyli co, wiersz dobry, ale wymaga kilku drobnych poprawek. Słów się nie czepiam, bo gdyby kazdy czepil się innego nic by z wiersza nie zostalo :)

ściskam mocno, w kolejny obrzydliwie upalny dzien
buźka/a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        A to gratuluję. Trochę tak jak "jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję"
    • @wierszyki    Na cześć bohaterek domowego frontu – pończoch, które widziały wszystko   Rajstopy, ach rajstopy - wynalazek nie lada, myją, czyszczą, włosy zbierają, wszystko się z nich składa. Gumki, szmatki, bluzki z lycry, cuda na kiju, aż człowiek się zastanawia - czy to jeszcze garderoba, czy już geniusz w żywiołowym stylu?   Ale przychodzi moment, gdy życie się plącze - oczko ucieka, a dusza w rajstopie jęczy. Nie pomoże lakier, ani magii dotknięcie - bo co, jak oczko na dole? czasem i nylon potrzebuje świętego wytchnienia. Więc żegnaj, pończocho, królowo recyklingu, matko mopów, gumek i innych wynalazków z zacięciem do czynu. Niech ci kosz lekki będzie, a wspomnienie miłe - za wszystko, co wypolerowałaś w tej dolinie łez (i kurzu). Bo jak widać – nie tylko człowiek szuka sensu w życiu. Czasem i rajstopy chciałyby po prostu odpocząć, - ale gdzie? Na ławce w parku, utopić się w kibelku, czy rozpuścić w zupie?   Ps. Od niedawna doszłam do wniosku, że ten film obejrzeli spece od wymyślania ustaw,  no i natychmiast dopisali ustawy - do tego filmiku - nie inaczej  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jakoś te dawne mechanizmy społeczne już nie działają, a nowe jeszcze nie powstały i wątpię żeby kiedykolwiek... Ewolucja to jednak setki tysięcy lat, a nie kilkadziesiąt. Nowa rzeczywistość nie pasuje do naszego gatunku.
    • @Rafael Marius własnymi rękoma to zrobiłam:)
    • promykiem lśnię za kurczącymi się liśćmi chłodnym wietrzykiem odciążasz łodyżki tańczę światłem na tobie mieniąc się i odbijając odrobiną małych miłości  złotym gruszkowym popołudniem        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...