Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdzie jestem
byłem
nie ma mnie
czy będę

pustka

kim jestem
mój życiorys jest czystą kartką
chciałbym
niemożliwe

przeszłość do mnie wraca
nie
to teraźniejszość
nie jestem pewien

nie wrócisz
życie wyryte na kamieniu
pustka?

słońce ogrzewa moje myśli
uczucia
wypala zapisane słowa
znikną
może

pustka?

tęsknie
będę tęsknił

Opublikowano

dziekuję wszystkim....za pomoc na warsztacie......skorzystałem tylko z jednej rady.....dzięki za poprawki fr ashka......byly ok........ale nie skorzystalem.........był to wiersz( jeżeli go tak nazwiemy) pisany w emocjach......więc prawie nic nie zmienilem......wasza ocena.....krytyka mile widziana......jest taki jaki jest...........taki miał być..........niepoukładany......zlepek myśli.....uczuć.....jak będzie się podobał.....komuś to ok........jak nie ......to też ok....pozdrawiam wszystkich czytających.....

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ok....dzięki za te słowa......ale co Pan ma na myśli....lekarstwo mi nie potrzebne.....interesuje mnie jak pan ocenia.....powyższe słowa......krytyka lub......prosze o konkret...
Opublikowano

Panie Achillesie!
Merytoryczną ocenę wiersza pozostawiam polonistom. Odniosłem się do treści, która jest "przesiąknięta" emocjami. To mnie przy Pana wierszu zatrzymało. Napisany wiersz jest cząstką duszy Autora, Jego marzeń, chwilowych emocji. Nie mam patentu na mądrość, więc nie będę pisał, że jest dobry... czy zły. Zatrzymał mnie na chwilkę. To wszystko.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

Opublikowano

mnie sie w takiej postaci nie podoba.

z własnego doswiadczenia wiem, że wiersze pisane pod wpływem dużych emocji trzeba czytać wiele razy i zawsze znajdzie się coś do zmiany- ale to moje doswiadczenia

pozdr, fr.ashka ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...