Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pytam siebie jak żyć,
Nie potrafię odpowiedzieć,
Szukam złotego środka
na życie- lecz takiego nie ma.

Ostatnio usłyszałam szelest liści
gdy szłam na spacer,
I wtedy zrozumiałam,
Że po prostu nie pamiętam jak żyć.

Teraz już wiem jak znaleźć szczęście
Patrzę w tył, w przód
I widzę nowe życie,
Nowych lecz znanych dzieł Boga

Cudownie patrzeć jak rozwija się larwa,
jak rośnie drzewo
jak rozkwita kwiat
Bo cóż jest piękniejszego.

Lubartów 2005-07-20

Opublikowano

Kurcze, to jest jak proza. Mało poetyckie, takie wprost, oczywiste.
Temat też przemielony już chyba wszędzie.
A tak swoją drogą napisałbym cóż jest piękniejszego, ale moderacja by mnie zgnoiła ;)
Pozdrawiam.

Opublikowano

tragedia, brzmi jak monologi mojej 5-letniej sąsiadki, gdy bawi że zdradził ją facet i czeka ich rozwód. ogólnie to jest tak, że każdy pyta siebie jak żyć i nic nowego nie odkryłaś (nawet z tą larwą), a cóż jest piękniejszego od drzewa?... szanowna autorka ma 15 lat?. serdeczności

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Sama się przekonaj :)

SZ - zawsze musisz tak gnoić debiutantów?

Nie dochodzę ile lat ma autorka, bo czy wiek ma jakieś znaczenie? Widziałem dojrzałe (psychicznie) nastolatki i niedojrzałe 40...

Zawsze lubiłem dosłowność i prostotę, bo zadziwiające, ale same w sobie zawierają jakiś urok i magię. Wiersz mógłby być lepszy - kiedy przeczytałem wers "nie pamiętam jak żyć" to aż sobie wyobraziłem wiersz (w stylu Cohena oczywiście) z takim momentem... co do ostatniej strofy - uderza prostotą, ale zmusza by odpowiedzieć na to pytanie.

Nie mówię, że bardzo mi się podoba - jest średnie. Ale chcę powiedzieć, że mi dosłowność nie przeszkadza (wręcz przeciwnie) i nie jestem za gnojeniem debiutantów.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...