Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

za-tykam uszy
zegarowi biologicznemu

rozchwiane wskazówki
uczę oddychania
w takt
skurczu pięści

rozbijam się
o tętno pod skórą

heliocentrycznie

rytm dobowy
widnokręgiem
wybija minuty
spod ciemnej gwiazdy

spadam w starość
bez-życzeniową

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witaj:)
podkreśliłam to co mi zgrzyta, czyta się po prostu kiepsko (pddychania-oddychać?), ten nawias zaś wydaje mi się calkowicie zbędny (ociera się o banalność)......

cały zaś tekst jest bardzo przyjemny i prawdziwy.......myślę że jeszcze ta "starość" Ci nie grozi, choć nieunikniona..........

jeszcze jedno, w wierszu piszesz "zegar biologiczny", więc może lepiej w tytule dać już coś bez zegara:)

taki chaotyczny komentarz mi powstał, mam nadzieję że wybaczysz mi to małe roztrzepanie...

pozdr. serdecznie
agnes
Opublikowano

Generalnie ja lubię grę słów, ale tutaj zamazuje ona tylko obraz. Mam wrażenie, że troche przesadziłaś, za dużo tego, a pełni raczej funkcje ozdobne, nie koresponduje z treścią.
Chodzi mi o rzeczy typu "za-tykam uszy" - ciekawe, ale semantycznie nic nie wnosi.

"skurczu pięści

( które leżą mi wciąż
na sercu )" - tutaj jest podobnie, skurcz i serce, ale jakoś można to pominąć, aalbo się nawet na tym nie skupiać, a przekaz będzie taki sam.

"wybija minuty
spod ciemnej gwiazdy" tu już lepiej, jest sens, ale może fajniej byłoby jakoś przekształcić tą kliszę, albo zastąpić czymś oryginalnym?

No i w ogóle tematyka - to już było. Zresztą, myślisz, że ktoś ci, młoda, uwierzy? :)

Serdecznie pozdrawiam.

Opublikowano

Agato (Pani ;)
czytam to jako rodzaj ćwiczenia -eksperymentu. Bo gdzieś brakuje mi w tym klarowności lirycznej, brakuje napięcia - jest jakaś wiariacja na temat, prawie wyliczanka.
Może więc poeksperymentować z formą odważniej/zabawowo?
za-tyk-am
uszy zegarowi
biologicznemu

r o z ch w i a n e
wskazówki uczę oddychania
w takt skur-
czu pięści

(które leżą mi
wciąż
na sercu)

rozbijam się
o tętno
pod
skórą
he
lio
cen
trycz
nie
rytm dobowy
widnokręgiem
wybija

minuty

spod ciemnej gwiazdy
spadam

w starość
bez-życzeniową

Dlaczego? Bo w treści: bez rewelacji, w motywach; też ;( - plus to, co na wstępie.
Bawmy się zatem - bo wakacje? ;)
pzdr. b
PS. Bez odstępów przy nawiasach, please ;)

Opublikowano

witam:) kurcze o 02.00 w nocy wygladało to znacznie lepiej;) ale pokolei:)

Cat: dzięki wielkie, lubie zegary ,czas, wspomnienia i przyjemnie mi się bawi słowem w tej tematyce

Agnes: nawias i wers w nim miał pięsci skojarzyć z sercem , ale rzeczywiscie słabo wygląda więc z pokorą wywalam:), a zegar biologiczny i słoneczny:pierwszy tyka niezmiennie, drugi szwankuje jak postawa podmiotu lirycznego:)

Jasiek..ok przekombinowałam, ale ja napawrde przy takich formach bawie się najlepiej;) za-tykam uszy - celowe: jeśli nawet zatykajac uszy, tzn odcinajac się od przemijalnosci wciąz słyszymy owe tykanie-symbol płynnosci i niesutepliwosci czasu to okazuje się ze nie ma od niego ucieczki:) temat był: ale jak pisałąm Catalinie, bardzo lubie :) uwielbiam: odnisienia do antyku, czas i ciało:) monotematyczna moze jestem, ale mi narazie z tym dość wygodnie:>
hmm...a co do młodej: podmiot liryczny tutaj to zdziadziały pryk z którym mnie nie wolno utorzsamiac;D wiec cąłosć powinna być beze mnie bardziej wiarygodna;)

Bezet: z bólem stwierdzam ze masz racje:) naprawde w nocy jak to wklejałam było przyjemniejsze, nie dobre moze , ale zjadliwe... twoja zabawa rzeczywiscie ratuje tekst, ale zabawek podkradac niewypada:>

Dzieki za wszystkie komentarze, nastepnym razem zamkne wypocine w szafie na przynajmniej tydzien:D

Pozdrawiam ciepło
Agata

Opublikowano

Znowu bawisz się ciekawie i inteligentnie słowem. Łatwo przychodzi Ci łaczenie skojarzeń. Troszke oklepany temat, co nie zmienia faktu ze wykonanie interesujące.
Ogólna ocena bardzo pozytywna, choć przezwyczaiłas do troszkę lepszych.


Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moje wrażenie było identyczne, jak tylko zobaczyłam to "za-tykanie".



Agato,

jasne, rozumiem, jaki był Twój cel, ale wciąż Twoje wyjaśnienie zakrawa mi na odautorskie nadinterpretacje. Tłumaczysz, że skoro wkradło Ci się do tego wyrażenia "tykanie" - sybol nieustępliwości czasu, to oznacza, że nie ma od tego zjawiska ucieczki. Czyli jeśli gdzieś wepchnę sobie jakąś grę słów to da ona wyraz natręctwu czegoś? Bez sensu.

Chodzi o taki mały szczegół, że wyrażenie "zatykam uszy" jest logiczne, ale gdy je rozdzielimy tak, jak zaproponowałaś to już niestety nie bardzo.
"za-tykam uszy" - "tykam uszy" i do tego robię to "za" :) Przyznaj sama, że trochę niezrozumiałe.

Proponuję stosowanie gry słowem tylko wtedy, gdy wnosi ona coś nowego do treści, bo rozdzielać słowa tak, by powstały dwa nowe (nieważne, czy są związane tematycznie z ich "rodzicielem" :P ), umie każdy; sztuką zaś jest sprawić, by ten zabieg zapewnił utworowi wieloznaczność i, co najważniejsze, by przy rozczytywaniu go w różny sposób, był za każdym razem logiczny i gramatyczny(!) :)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moje wrażenie było identyczne, jak tylko zobaczyłam to "za-tykanie".



Agato,

jasne, rozumiem, jaki był Twój cel, ale wciąż Twoje wyjaśnienie zakrawa mi na odautorskie nadinterpretacje. Tłumaczysz, że skoro wkradło Ci się do tego wyrażenia "tykanie" - sybol nieustępliwości czasu, to oznacza, że nie ma od tego zjawiska ucieczki. Czyli jeśli gdzieś wepchnę sobie jakąś grę słów to da ona wyraz natręctwu czegoś? Bez sensu.

Chodzi o taki mały szczegół, że wyrażenie "zatykam uszy" jest logiczne, ale gdy je rozdzielimy tak, jak zaproponowałaś to już niestety nie bardzo.
"za-tykam uszy" - "tykam uszy" i do tego robię to "za" :) Przyznaj sama, że trochę niezrozumiałe.

Proponuję stosowanie gry słowem tylko wtedy, gdy wnosi ona coś nowego do treści, bo rozdzielać słowa tak, by powstały dwa nowe (nieważne, czy są związane tematycznie z ich "rodzicielem" :P ), umie każdy; sztuką zaś jest sprawić, by ten zabieg zapewnił utworowi wieloznaczność i, co najważniejsze, by przy rozczytywaniu go w różny sposób, był za każdym razem logiczny i gramatyczny(!) :)

Pozdrawiam.


hej:) nie zgadzam się zatykanie-samo w sobie nie pasuje do wiersza, podział określa nieuchronność ucieczki przed przemijaniem... zabawa słowem jest pełna tylko na konkretnym przypadku i uogólnianie jest niezbyt fortynnym posunięciem. Za-tykam uszy:dwuznacznosc zatykania potrzebna do jednolitej interpretacji, inaczej się tego zinterpretować chyba nie da... a bezsensu tego myślnika tam nie umieściłam:>

akurat ten wers jest ważny i bede go bronic:) reszta: ok wytarta i zmanieryzowana:)

Dzięki za poświecony czas i dyskusję(?):)

Pozdrawiam
Agata
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Agato,

Właśnie prosiłabym o udowodnienie mi, w jaki sposób ten podział określa to, co ma określać. Pod względem logiki i gramatyki :)
Co oznacza w całości wyrażenie "za-tykam uszy"?

Pozdrawiam.
Opublikowano

tak jak tłumaczyłam Jaskowi: w zatykaniu uszu , w ucieczce przed biciem zegara takze słychac tykanie- co bezwarynkowo określa nieustanną przemijalność, sens gramatyczny-brak,m ale w poezji nie opeiram na nim wersów; odrobina niepoprawności bardziej bawi...ogólnie w tmy wypadku za-tykanie tworzy dwa wyrazy: potrzebne do jednej interpretacji , uwypukla bicie zegara zamiast sie na nim skupic: czytelnik kazdy wie ze tyaknie uszu jest bezsensu:) wiec nie musze chyba zarysowywac tego dokładniej

Pozdrawiam wieczornie:)
Agata

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Echh widzę, że się nie dogadamy. Może po prostu o gustach się nie dysktuje.
Bo nie w mojej estetyce jest rozdzielanie słowa tak, by tylko jedna część miała znaczenie, a druga to taki odrzutek, co sobie tam niegramatycznie siedzi, by "bardziej bawić". Dla mnie albo całość wyrażenia coś znaczy albo nic. Albo całość ma sens albo nie ma gry słowem.
No, ale położmy to po prostu na karb niezgodności gustów, jak już pisałam :)

Pozdrawiam pokojowo :)
  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gra słowem jak najbardziej wskazana. Za-tykam? Co w tym złego Kasiu? Sens jest jaknajbardziej.

Agato, czytałem lepsze wiersze, ale i ten niczego sobie.
pozdr
Ariel

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Jaka droga do Boga, z Bogiem do siebie. Czy czlowiek potrafi ocenić, wybrać. Jak wyglądałby świat gdyby nie było tego lotu. Jedno jest pewne, byłby inny...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...