Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zegar słoneczny

Luthien_Alcarin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

za-tykam uszy
zegarowi biologicznemu

rozchwiane wskazówki
uczę oddychania
w takt
skurczu pięści

rozbijam się
o tętno pod skórą

heliocentrycznie

rytm dobowy
widnokręgiem
wybija minuty
spod ciemnej gwiazdy

spadam w starość
bez-życzeniową

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witaj:)
podkreśliłam to co mi zgrzyta, czyta się po prostu kiepsko (pddychania-oddychać?), ten nawias zaś wydaje mi się calkowicie zbędny (ociera się o banalność)......

cały zaś tekst jest bardzo przyjemny i prawdziwy.......myślę że jeszcze ta "starość" Ci nie grozi, choć nieunikniona..........

jeszcze jedno, w wierszu piszesz "zegar biologiczny", więc może lepiej w tytule dać już coś bez zegara:)

taki chaotyczny komentarz mi powstał, mam nadzieję że wybaczysz mi to małe roztrzepanie...

pozdr. serdecznie
agnes
jasiu zły

jasiu zły

Opublikowano
Opublikowano

Generalnie ja lubię grę słów, ale tutaj zamazuje ona tylko obraz. Mam wrażenie, że troche przesadziłaś, za dużo tego, a pełni raczej funkcje ozdobne, nie koresponduje z treścią.
Chodzi mi o rzeczy typu "za-tykam uszy" - ciekawe, ale semantycznie nic nie wnosi.

"skurczu pięści

( które leżą mi wciąż
na sercu )" - tutaj jest podobnie, skurcz i serce, ale jakoś można to pominąć, aalbo się nawet na tym nie skupiać, a przekaz będzie taki sam.

"wybija minuty
spod ciemnej gwiazdy" tu już lepiej, jest sens, ale może fajniej byłoby jakoś przekształcić tą kliszę, albo zastąpić czymś oryginalnym?

No i w ogóle tematyka - to już było. Zresztą, myślisz, że ktoś ci, młoda, uwierzy? :)

Serdecznie pozdrawiam.

Roman Bezet

Roman Bezet

Opublikowano
Opublikowano

Agato (Pani ;)
czytam to jako rodzaj ćwiczenia -eksperymentu. Bo gdzieś brakuje mi w tym klarowności lirycznej, brakuje napięcia - jest jakaś wiariacja na temat, prawie wyliczanka.
Może więc poeksperymentować z formą odważniej/zabawowo?
za-tyk-am
uszy zegarowi
biologicznemu

r o z ch w i a n e
wskazówki uczę oddychania
w takt skur-
czu pięści

(które leżą mi
wciąż
na sercu)

rozbijam się
o tętno
pod
skórą
he
lio
cen
trycz
nie
rytm dobowy
widnokręgiem
wybija

minuty

spod ciemnej gwiazdy
spadam

w starość
bez-życzeniową
Dlaczego? Bo w treści: bez rewelacji, w motywach; też ;( - plus to, co na wstępie.
Bawmy się zatem - bo wakacje? ;)
pzdr. b
PS. Bez odstępów przy nawiasach, please ;)

Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

witam:) kurcze o 02.00 w nocy wygladało to znacznie lepiej;) ale pokolei:)

Cat: dzięki wielkie, lubie zegary ,czas, wspomnienia i przyjemnie mi się bawi słowem w tej tematyce

Agnes: nawias i wers w nim miał pięsci skojarzyć z sercem , ale rzeczywiscie słabo wygląda więc z pokorą wywalam:), a zegar biologiczny i słoneczny:pierwszy tyka niezmiennie, drugi szwankuje jak postawa podmiotu lirycznego:)

Jasiek..ok przekombinowałam, ale ja napawrde przy takich formach bawie się najlepiej;) za-tykam uszy - celowe: jeśli nawet zatykajac uszy, tzn odcinajac się od przemijalnosci wciąz słyszymy owe tykanie-symbol płynnosci i niesutepliwosci czasu to okazuje się ze nie ma od niego ucieczki:) temat był: ale jak pisałąm Catalinie, bardzo lubie :) uwielbiam: odnisienia do antyku, czas i ciało:) monotematyczna moze jestem, ale mi narazie z tym dość wygodnie:>
hmm...a co do młodej: podmiot liryczny tutaj to zdziadziały pryk z którym mnie nie wolno utorzsamiac;D wiec cąłosć powinna być beze mnie bardziej wiarygodna;)

Bezet: z bólem stwierdzam ze masz racje:) naprawde w nocy jak to wklejałam było przyjemniejsze, nie dobre moze , ale zjadliwe... twoja zabawa rzeczywiscie ratuje tekst, ale zabawek podkradac niewypada:>

Dzieki za wszystkie komentarze, nastepnym razem zamkne wypocine w szafie na przynajmniej tydzien:D

Pozdrawiam ciepło
Agata

Amras_Elensar

Amras_Elensar

Opublikowano
Opublikowano

Znowu bawisz się ciekawie i inteligentnie słowem. Łatwo przychodzi Ci łaczenie skojarzeń. Troszke oklepany temat, co nie zmienia faktu ze wykonanie interesujące.
Ogólna ocena bardzo pozytywna, choć przezwyczaiłas do troszkę lepszych.


Pozdrawiam

Kasia_Szymańska

Kasia_Szymańska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moje wrażenie było identyczne, jak tylko zobaczyłam to "za-tykanie".



Agato,

jasne, rozumiem, jaki był Twój cel, ale wciąż Twoje wyjaśnienie zakrawa mi na odautorskie nadinterpretacje. Tłumaczysz, że skoro wkradło Ci się do tego wyrażenia "tykanie" - sybol nieustępliwości czasu, to oznacza, że nie ma od tego zjawiska ucieczki. Czyli jeśli gdzieś wepchnę sobie jakąś grę słów to da ona wyraz natręctwu czegoś? Bez sensu.

Chodzi o taki mały szczegół, że wyrażenie "zatykam uszy" jest logiczne, ale gdy je rozdzielimy tak, jak zaproponowałaś to już niestety nie bardzo.
"za-tykam uszy" - "tykam uszy" i do tego robię to "za" :) Przyznaj sama, że trochę niezrozumiałe.

Proponuję stosowanie gry słowem tylko wtedy, gdy wnosi ona coś nowego do treści, bo rozdzielać słowa tak, by powstały dwa nowe (nieważne, czy są związane tematycznie z ich "rodzicielem" :P ), umie każdy; sztuką zaś jest sprawić, by ten zabieg zapewnił utworowi wieloznaczność i, co najważniejsze, by przy rozczytywaniu go w różny sposób, był za każdym razem logiczny i gramatyczny(!) :)

Pozdrawiam.
Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moje wrażenie było identyczne, jak tylko zobaczyłam to "za-tykanie".



Agato,

jasne, rozumiem, jaki był Twój cel, ale wciąż Twoje wyjaśnienie zakrawa mi na odautorskie nadinterpretacje. Tłumaczysz, że skoro wkradło Ci się do tego wyrażenia "tykanie" - sybol nieustępliwości czasu, to oznacza, że nie ma od tego zjawiska ucieczki. Czyli jeśli gdzieś wepchnę sobie jakąś grę słów to da ona wyraz natręctwu czegoś? Bez sensu.

Chodzi o taki mały szczegół, że wyrażenie "zatykam uszy" jest logiczne, ale gdy je rozdzielimy tak, jak zaproponowałaś to już niestety nie bardzo.
"za-tykam uszy" - "tykam uszy" i do tego robię to "za" :) Przyznaj sama, że trochę niezrozumiałe.

Proponuję stosowanie gry słowem tylko wtedy, gdy wnosi ona coś nowego do treści, bo rozdzielać słowa tak, by powstały dwa nowe (nieważne, czy są związane tematycznie z ich "rodzicielem" :P ), umie każdy; sztuką zaś jest sprawić, by ten zabieg zapewnił utworowi wieloznaczność i, co najważniejsze, by przy rozczytywaniu go w różny sposób, był za każdym razem logiczny i gramatyczny(!) :)

Pozdrawiam.


hej:) nie zgadzam się zatykanie-samo w sobie nie pasuje do wiersza, podział określa nieuchronność ucieczki przed przemijaniem... zabawa słowem jest pełna tylko na konkretnym przypadku i uogólnianie jest niezbyt fortynnym posunięciem. Za-tykam uszy:dwuznacznosc zatykania potrzebna do jednolitej interpretacji, inaczej się tego zinterpretować chyba nie da... a bezsensu tego myślnika tam nie umieściłam:>

akurat ten wers jest ważny i bede go bronic:) reszta: ok wytarta i zmanieryzowana:)

Dzięki za poświecony czas i dyskusję(?):)

Pozdrawiam
Agata
Kasia_Szymańska

Kasia_Szymańska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Agato,

Właśnie prosiłabym o udowodnienie mi, w jaki sposób ten podział określa to, co ma określać. Pod względem logiki i gramatyki :)
Co oznacza w całości wyrażenie "za-tykam uszy"?

Pozdrawiam.
Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tak jak tłumaczyłam Jaskowi: w zatykaniu uszu , w ucieczce przed biciem zegara takze słychac tykanie- co bezwarynkowo określa nieustanną przemijalność, sens gramatyczny-brak,m ale w poezji nie opeiram na nim wersów; odrobina niepoprawności bardziej bawi...ogólnie w tmy wypadku za-tykanie tworzy dwa wyrazy: potrzebne do jednej interpretacji , uwypukla bicie zegara zamiast sie na nim skupic: czytelnik kazdy wie ze tyaknie uszu jest bezsensu:) wiec nie musze chyba zarysowywac tego dokładniej

Pozdrawiam wieczornie:)
Agata

Kasia_Szymańska

Kasia_Szymańska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Echh widzę, że się nie dogadamy. Może po prostu o gustach się nie dysktuje.
Bo nie w mojej estetyce jest rozdzielanie słowa tak, by tylko jedna część miała znaczenie, a druga to taki odrzutek, co sobie tam niegramatycznie siedzi, by "bardziej bawić". Dla mnie albo całość wyrażenia coś znaczy albo nic. Albo całość ma sens albo nie ma gry słowem.
No, ale położmy to po prostu na karb niezgodności gustów, jak już pisałam :)

Pozdrawiam pokojowo :)
  • 4 tygodnie później...
Archie_J

Archie_J

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gra słowem jak najbardziej wskazana. Za-tykam? Co w tym złego Kasiu? Sens jest jaknajbardziej.

Agato, czytałem lepsze wiersze, ale i ten niczego sobie.
pozdr
Ariel

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Cisza

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Wspaniałego dnia :)
    • Gosława
      Łzy które czekały

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Relsom wiesz to nie jest wiersz który mi dedykujesz  Skupiłam się na ogólnym odbierze  Wyniosła bym o wiele więcej gdybym chciała  Najwidoczniej nie mam potrzeby analizować i rozkładać na czynniki pierwsze utworu  A tym bardziej grzebać w emocjach autora    Więc tak.. Tylko tyle wyniosłam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • beta_b
      (Przyjemność życia)

      Przez beta_b · Opublikowano

      Szorstkie już było życie we trudzie, dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu. Jedwabne myśli w codzienność wplatać, wstążki we włosy lekkością wabią. Mów do mnie miękko, ciepło i czule, tak by jedwabne promyki słońca znów oświetlały mą mroczną duszę. Jedwabnym szlakiem serce podąża. Wystaw na słońce - rozpieść mnie świecie, lekki wiaterek ciało owiewa. Weż mnie na ręce, jak swoje dziecię. Przyjemność życia znów chcę odkrywać.
    • Bożena De-Tre
      Cisza

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Migrena …niestety stety tak

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Dziura żalu 3 (Z cyklu Dziecęce opowieści)

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Miałam turkusową spódniczkę na szelkach, które krzyżowały się na plecach i zapinały na guziki. Była rozkloszowana, z ciemnego turkusu – a gdy się obracałam, unosiła się jak parasolka. Mama z babcią uszyły mi ją razem. Była niezwykła – miękka i przytulna jak brzoskwinia. Wtedy mówiłam, że „z meszkiem”, dziś już wiem, że to był aksamit. Dzieci lubią takie rzeczy. Może i dorośli. Do dziś nie znoszę materiałów, które gryzą. Ta spódniczka nie była na co dzień, nie do biegania po podwórku. Ale czasem udawało mi się uprosić mamę – jak tamtego letniego dnia. Sąsiedzi smołowali dach. Dla dziecka to było prawdziwe widowisko – ogień na dachu, dziwny, nowy zapach... Na dach nie wejdę, wiadomo, ale na podwórko sąsiadów? Już prędzej. Ciekawość zwyciężyła. I stało się nieszczęście. Chyba jakiś podmuch wiatru przyniósł ze sobą kroplę gorącej smoły. Spadła prosto na moją spódniczkę. – Ach! – Mama mówiła: „Nie kręć się tam, to niebezpieczne”… Pobiegłam do łazienki, zamknęłam drzwi na zasuwkę i rzuciłam się do ratowania mojej ukochanej spódnicy. Próbowałam mydłem, szamponem, płynem do kąpieli – nic. Plama nie znikała, tylko się rozmazywała. Ale się nie poddawałam. Pomyślałam: ten materiał ma takie jakby malutkie włoski... Może da się to wyskubać? Wyskubię – i będzie jak nowa. Skubałam więc. Palce mnie bolały, ale nic. Wtedy zauważyłam pumeks. Może tym? Siedziałam tam długo, coraz bardziej spanikowana. W końcu zaczęli się dobijać do drzwi. – Co robisz tak długo? – zawołała mama. – Nic. – Jak to nic? To wyjdź! – Nie… nie mogę! – Otwieraj natychmiast. Co się stało? Stałam bezradna. Chciało mi się płakać – już nie cicho, tylko głośno. W końcu otworzyłam. – Co się dzieje? Dlaczego…? Wystarczyło spojrzenie – wszystko stało się jasne. – Dlaczego nie przyszłaś z tym do mnie? Coś byśmy poradziły. – Jakie „poradziły”…? Nic nie pomaga, próbowałam wszystkiego. Została dziura. – Och, dziecko. Trzeba było przyjść. Ja bym sobie poradziła. – Ale jak? Czym? – Masłem. Tłuszcz rozpuszcza się tłuszczem. – Masłem?! – Tak. Ale teraz… już po wszystkim. Do wyrzucenia. – Nieee! – Chyba że chcesz w takiej dziurawej chodzić. Jeśli ci pasuje – proszę bardzo. I tak musiałam pożegnać się z moją najładniejszą i najmilszą spódniczką. Lata później jechaliśmy samochodem do Austrii. Upalny dzień, asfalt się topił i zostawiał na aucie smoliste kropki. Ale ja już wiedziałam, co robić. Masło, oczywiście. Po powrocie było trochę paprania, ale wszystko zeszło bez śladu. Wiem nawet, że jak zabraknie zmywacza do paznokci, to świeży lakier rozpuści stary. Już znam kilka sposobów na pozornie niemożliwe rzeczy. Ale... Jak się zakochasz, a ten ktoś odejdzie w siną dal – to co? Trzeba od razu zakochać się w kimś innym? No, jakoś nie działa. Dziura zostaje.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...