dzień prawdy

[Agata]

"Upadł, upadł Babilon - stolica.
I stała się siedliskiem demonów
i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego..."
św.Jan

A gdy runą mury tej Sodomy
co targana przekleństwami zmienia bieg
Na ustach zrodzą krzyk przeszłości zmory
i żadnego plonu zrozumienia nie da nasz wiek

Na twarz twoją proch przodków spadnie
Na moją - nic prócz wstydu lawiny
Czas pogrzebie los nasz zgrabnie
w przestworze mentalnej padliny

Spojrzymy na koło ciemności i upadku
co na zgliszczach rozpościera braci mękę
Cóż, możliwe że nie jesteśmy dziełem przypadku
ale czy światłość wyciągnie do nas rękę?

A gdy nastanie świt niezauważony
Czy ustaną marsze niezgody?
Kiedy wstanie dzień prawdy nieposkromiony
Czy wspomnienie gorzko przykryje narody?

Krew nasza samobójczym fundamentem historii
która jak wody Styksu płynie ku wiadomym
Nie przyjdzie nam schodzić ze sceny w glorii
Nie przyjdzie nawet tym zbawionym

Nad nami rozpęta się cierpka pożoga
W purpurowej męce stopnieją sumienia
(jak lodowiec,gdy nam nim siła słońca mnoga)
Nie dla nas ta droga usłana jasnością wyzwolenia

Ostatni chleb zeżre lisia zuchwałość
W czarze pragnienia roztropnośc nasza skona
Skóra nasza wyschnie niczym drzewa stara gałąź
A matka dziecko rzuci na kark demona

[stanislawa zak]

straszną wizję roztaczasz, poczułam ciarki na plecach i wstyd za plecami, za ludzi za nas, cholera ! aleś dała do myślenia pozdrawiam

[vacker_flickan]

anachronizm, epigonizm
grzmienie z ambony
straszne
pozdr