Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niezłomnym otwartość na złamania - to dobre (i jeszcze ta kadarka :)
ale nie czaję puenty (+ moje uczulenie na słowa "wiersz" czy "poeta", w wierszu)
jakieśoświecenie by się przydało bo na razie ambiwalentnie

Opublikowano

Z pointą mam problem. Albo chodzi o to, że filantrop robi to poetom na przekór i jak znam tendecję autora do ironizowania, to można się pokusić o stwierdzenie, że chodzi o to, że jak już się zadowoli malkontentów, to poeci nie będą mieli tematów. Albo można zinterpretować "puste wersy" jako to, że poetom nie daje nic z przekory. Możliwe, że jednak wciąż nie czaję, albo źle to ująłem, ale jest już późno i kiepsko mi idzie pisanie... nawet komentarzy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"poetom na przekór" może oznaczać dwie rzeczy:

1. Filantropia w tym wydaniu nie jest w smak poecie kontestatorowi

2. Nie przepadamy za poetami, więc, jeśli podpadają pod któryś z przypadków, jego potrzeb filantropia nie zaspokoi - na to samo wychodzi.

Ja też jestem uczulony na niektóre wyrazy, ale "poeta" i "wiersz" się do nich nie zaliczajż. Czemu Klaudiuszu Ty jesteś uczulony? Skoro poeci piszą, to chyba jasne, że muszą swój temat poruszać. i tak jest ich w twórczości znacznie mniej, niż "brwi" "powiek", "serc". Czytając niektóre utwory mam wrażenie, jakbym siedział w masarni.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Rewelacja początek aż boli; „tęsknię” człowiek się wprowadza w stan liryczny, a w następnym wersie „to nóż wbity w skrzynkę pocztową” to jak trzęsienie ziemi jak wybuch wulkanu zamiotło mnie, „i powietrze wciąż drży twoją wonią” ok, po uderzeniu młotkiem wyciszamy i następny wers „Miłość to trucizna” „ruina” i ten ocean soli w ustach nie zwalniamy łuski po kulach bez imion to tak ja ludzie bez twarzy, ledwie czytelnik na chwilę ochłonie i już dostaje w oczy „lustrem pękającym od spojrzenia” na myśl przychodzi potwór Bazyliszek i dalej ziemia spalona od martwoty i te ciała leżące w puchu obietnic, ale to nie wszystko, aby nie zostawić czytelnika w błogim nastroju tych obietnic,  zgłuszka w postaci „Jestem tam, gdzie pachniałaś latem. Teraz zakopuję twój zapach w ziemi. Żeby nigdy nie wrócił.” Czyż to nie jest F1 dla moich uczuć?  dziękuję Ci autorze za tak plastyczne doznania. Film się skończył. Oszołomieni widzowie nie wstają z foteli czytają bezmyślnie wyświetlane litery końcowe „the end”
    • pachnący burzą wtargnął nagle z impetem przez otwarte okno zatańczył z firanką rozbujał zasłony niczym żagle na wzburzonym morzu tchnął życie w wybudzone z letargu wiersze wersy pofrunęły pod sufit niczym lekkie piórka zdążył jeszcze rozwiać mi włosy wtórowały mu radośnie wdzięczne za podmuch nagłej wolności a on tylko zachichotał i pognał dalej
    • @Migrena Doskonały! Potężny w emocjach, bezkompromisowy, jakby zapis traumy. Aż boli - robisz to świadomie.
    • @lena2_ Piękny i subtelny wiersz. Czuć w nim cichą mądrość i delikatność – jakby ktoś szeptem przypominał o tym, co najważniejsze.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...