Zimorodek

[wierszyki]

 

 

Na gniazdku z ości, w głębokiej norze,

przy szmerze plusków, chłodzie w potokach,

wolno się zdobi w niebieskie pierze

podobne łuskom —

 

pisklę

zimorodka.

 

Ojciec z czatowni w głogu i olszy

jak rycerz w zbroi, podniebny nurek,

świtem przed groty otworem smoków

pory połowu już wypatruje.

 

Ona na dystans trzech kilometrów.

W rewirze tylko samiec, co łoży.

Dla młodych strzebla, ukleja, ciernik.

Mizerność jamy, stajenki lichej.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 3 godziny temu przez wierszyki (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@wierszyki ;)))

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Można i na wesoło, a jakże,

Akurat byłam na małym spacerze, wszędzie paskudnie zimno, taki ziąb przenikliwy. Niewiele na tym mrozie, liście dawno wszystkie spadły, czasem takie ślady życia gdzieś w ustronnych, często takich przy rzekach, miejscach. jakaś wiklina, krzesło, materac. Smutne to bardzo.

Pozdrawiam, dziękuję Michał :)