Poeta, kosmiczny podróżnik

[Benjamin Artur]

Są galaktyki, których nie odwiedzam,

Są miejsca, do których nie zaglądam,

Są płyty, których już nie słucham —

Song for Guy nie na moje serce.

 

Jestem zbyt wrażliwy, by umierać

Od jednej z najpiękniejszych nut.

Samotny mężczyzna Eltona...

Zagrajcie ją po mojej śmierci.

 

Nie piszę już wcale i nie oglądam.

I mam jedną z tych przykrych zalet:

Nie czytam też na czczo poezji.

Jestem Arlekinem strof dell’arte.

 

A co teraz będzie — i potem? Nieważne.

Tylko dłońmi trzasnę, i będą zmykać

Literki, półsłówka, sylaby i słowa —

Jak z tabakierki wylecą w powietrze:

Najpiękniejsze ze strof — moje wiersze.

 

Elton John, Blue Eyes, Jump Up!

Spróbujcie nie szczekać, nie warczeć.

Odpuśćcie. Odejdźcie. Na zawsze.

Nie zastąpi już nic tych opadłych liści,

Chyba że narodzi się ponownie Elvis —

 

W tobie, w twojej fryzurze —

I zaśpiewa nam poemat

Najpiękniejszy z słów...

A ja wszystko to jeszcze raz

Opiszę.