Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nanoświat

Quimeen
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Quimeen

Quimeen

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Magnetyczna jest ściana pomiędzy
indukcjami każdego z wymiarów,
utrzymując w półpłaszczyznach więzy,
zawiązane od swoich nadmiarów.

Grawitacja rozpadła się cała,
izolując wtórności obrzeży;
strumień cząstek nieznanych wyzwala,
nanizanych na sznury pacierzy.

Najpierw niebo rozbłyska purpurą.
Fuzja helu zapala latarnie;
neutrony, wypchane futurą
zagęszczają się w sobie, oparnie.

Krążą iskry, wzbudzone martwicą
co rozlała się w stałą materię,
wyżłobioną w półślad okolicą,
tworzy meta stabilną scenerię.

Wszystko gaśnie, reakcja zanika,
zwykła chemia nie daje nam znaków.
Pozostaję w płaszczyźnie chodnika,
zapatrzony na ślady ślimaków.

jasiu zły

jasiu zły

Opublikowano
Opublikowano

Nie znam się na chemii, ani fizyce, więc nie wiem, na ile to ma logiczny sens, ale jak dla mnie wiersz bomba. Forma mogłaby być lepsza (rymy, rytm), ale jest ok, a smaczkiem w tym wierszu jest raczej ujęcie tematu. Na plus!
Pozdrawaim.

Michał Ziemiak

Michał Ziemiak

Opublikowano
Opublikowano

Nauki ścisłe w służbie poezji? Jak najbardziej! I Twój wiersz to dobitnie udowadnia - niektóre fragmenty budzą skojarzenia z moim ukochanym STAR TREK-iem - i za to OGROMNY plus ode mnie Ci się należy. A tak na serio - barwnie, naukowo, świetnie ;-)
POZDRAWIAM!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      Zegar

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Tectosmith
      Przed świtem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
    • Jacek_Suchowicz
      Boże dzieło

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      i stale o tym zapominasz że przecież tutaj jesteś po coś "Panie to nie jest moja wina" dotykasz mnie swym ciężkim losem   pewno o Hiobie zapomniałeś swe dywagacje tocząc marne tylko przypomnę "bez Jego zgody z głowy najmniejszy włos nie spadnie"   pozdrawiam
    • Jacek_Suchowicz
      Taniec deszczu

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      odbieram jako jedną wielką metaforę rymy męskie sugerują że to może być piosenka   Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...