Gdzie rdzewieją miecze: 4. Pierwsza krew

[Łukasz Jurczyk]

4. Pierwsza krew

(narrator: Agrianin)

 

1.

 

Nie był to dzień
na krew. Raczej na słońce,
na kąpiel w rzece.

 

2.

 

Z krzaków wyszli.
Trzy cienkie cienie, włócznie
krzywe jak dym.

 

3.

 

Jeden miał śmiech psa.
Pogłaskał cielaka w marszu.
Wtedy rzuciłem.

 

4.

 

Dostał pod żebro.
Upadł i chwycił za ziemię –
jakby go mogła uleczyć.

 

5.

 

Bracia krzyczeli.
Ja tylko patrzyłem, jak
człowiek przestaje być.

 

6.

 

Zanim kobieta
rozchyliła dla mnie biodra –
pękło cudze życie.

 

7.

 

Ojciec był dumny.
Ale matka… Nie spojrzała.
Zostawiła chleb.

 

8.

 

Od tej pory wiem,
że życie waży mniej niż
pierwszy rzut ręką.

 

cdn.

[Annna2]

@Łukasz Jurczyk z podobaniem bardzo

a życie- tylko chwile szczęśliwe są

 

 

Edytowane 20 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Łukasz Jurczyk

Bardzo mi się podoba !

Każdy wers ma wagę uderzenia. Szczególnie mocne są te detale, które mówią więcej niż całe akapity- "włócznie krzywe jak dym", "chwycił za ziemię – jakby go mogła uleczyć", "zostawiła chleb" (ten milczący gest matki to mistrzostwo).

Pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg. :)))

[Łukasz Jurczyk]

@Annna2 A los? Los nie pyta. Tylko zgniata.

 

 

Pozdrawiam

@Berenika97 Dziękuję!! Ciąg dalszy nastąpi :)

[violetta]

Jak domino:)

[Łukasz Jurczyk]

@violetta Tak ma być :)

 

Pozdrawiam

[violetta]

@Łukasz Jurczyk jedna decyzja decyduje o całym życiu:)

[Łukasz Jurczyk]

@violetta czasem życie przypomina ciąg kaskadowo narastających decyzji, jak w spirali. I wtedy nazywamy to losem :)